Για Ποιά Ελληνική Ροκ Σκηνή Μιλάμε?

Πριν λίγο καιρό είδα στην τηλεόραση την διαφήμιση ενός ραδιοφωνικού σταθμού που μας προέτρεπε να τον ακούσουμε γιατί (όπως έλεγε) αυτός παίζει μόνο γνήσιο ελληνικό ροκ....
Σαν πρόβατο κι εγώ μπήκα στον κόπο να το βρώ στο ίντερνετ (καθώς δεν μένω στην πρωτεύουσα για να τον ακούσω απο το ράδιο) και τον ανοίγω....
15 λεπτά άντεξα.
Την επόμενη μέρα κάποια στιγμή είπα να τον ξανανοίξω μπας κι έπεσα σε λάθος εκπομπή.
Μια από τα ίδια.
Αυτό έγινε για 2-3 φορές ακόμη πριν απογοητευμένος σβήσω το εικονίδιο του σταθμού από τον υπολογιστή μου.
Αν αυτή η μουσική η άνευρη, η γλυκανάλατη, η χαζοχαρούμενη , αποτελεί την ελληνική ροκ μουσική σκηνή...το έχουμε χαμένο.
Δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα τραγούδια καθώς δεν αξίζει τον κόπο.
Δεν υπάρχει όμως πλέον ούτε ο στίχος, ούτε ο καλλιτέχνης που θα σε ωθήσει να πεις φωναχτά ένα τραγούδι. Που θα θυμώσεις με αυτό. Που θα το καραγουστάρεις.
Μιλώ φυσικά για την νέα ροκ σκηνή. Αυτήν που προσπαθεί να μας πασάρει ο κάθε τρέντυ σταθμός. Δεν αναφέρομαι στις παλιές καραβάνες.



Σήμερα πιστεύω ότι μόνο ένα ελληνικό Συγκρότημα θα μπορούσε να δημιουργήσει πάταγο. Να μαζέψει 70000 κόσμο στο ΟΑΚΑ.
Να παίξει για 2 ώρες και να τα παίξουμε όλοι εμείς που θα τους ακούσουμε για μια ζωή.
Αναφέρομαι στις Τρύπες.
Ξέρω δεν υπάρχουν. Διαλύθηκαν κτλ.
Αν όμως αποφασίσουν να ενωθούν για μια μόνο συναυλία, τότε θα μιλήσουμε για ιστορικό γεγονός.

Μάνα....Που Πάμε;;;;

Ένα φιλαράκι απο το Facebook ξεθαψε αυτό το Θεϊκό βίντεο του Χάρυ Κλυνν.
Όταν το είχα δει (παλιά) πρώτη φορά είχα πέσει κάτω απο τα γέλια...Ο ορισμός της παρωδίας από τον μεγαλύτερο έλληνα stand up comedian...

Απολαύστε τον...Βαραβά!

Σαμοθράκη...Ένα χαλαρό νησί..

Θα σου γράψω για τις φετινές μου διακοπές.
Ήταν οι πιο ανοργάνωτες διακοπές που πήγα. Και να φανταστείς ότι ποτέ δεν οργανώνω διακοπές. Βαριέμαι να το κάνω..
Αποφασίσαμε να πάμε Σαμοθράκη ουσιαστικά 2-3 μέρες πριν φύγουμε. Αποφασίσαμε να πάμε με το Fiesta μου το βράδυ πριν φύγουμε. Τα ρούχα μου τα επλυνα/μάζεψα/ετοίμασα το βράδυ πριν φύγουμε....
Ανοργανωσιά.
Φυσικά και δεν κάναμε κράτηση εισητηρίου για το καράβι. Δωμάτιο? Θα βρούμε εκεί.....
Ξεκινήσαμε 7 και 30 από κοζάνη και φτάσαμε Αλεξανδρούπολη κατά τις 11 και 15 με μια στάση στην Ξάνθη.
2 ωρίτσες το ταξιδάκι στο καράβι και τσουπ να η Σαμοθράκη.
Ένα νησι με ένα μεγάλο βουνό στην μέση και μια αμαρτωλή ιστορία γεμάτη rave party, σατανιστικές τελετές και άλλα χαρούμενα....
Αυτό που είδα εγώ ήταν ένα συμπαθητικό νησάκι που πουλά ένα συγκεκριμένο είδος τουρισμού.
Παντού έβλεπες άτομα με "ράστα" μαλί, παιδιά των λουλουδιών και άλλα τέτοια χαρούμενα.
Οι ταβέρνες έπαιζαν ρέγκε, τζαζ και κάτι βραζιλιάνικα.
Οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων ήταν όλοι τους (εκτός από τον φαρμακοποιό) ααξύριστοι και με ραστα μαλί....
Αν σου αρέσει αυτή η χαλαρότητα πο επικρατεί σε αυτό το νησί, τότε θα το λατρέψεις..
Φτυχώς βρήκαμε δωμάτια σχετικά γρήγορα και σε πολύ καλή τιμή.
Το νησι αυτό έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Έχει ξαμολημένα παντού κατσίκια. Παντού όμως. Στο βουνό.Στην θάλασσα.Στα χωριά. Παντού.
Δεν μπορείς να παρκάρεις το αυτοκίνητο κάτω απο δέντρο γιατί θα πάθεις αυτό που βλέπεις στην φώτο.
Φυσικά στις ταβέρνες το πρώτο πιάτο μετά τα φρέσκα ψάρια, είναι το κατσίκι. Κατσίκι στην σούβλα, στην σχάρα, στην λαδόκολλα, γεμιστό κ.α.
Παραλίες?
Πέτρα οι περισσότερες. Υπάρχουν και κανα δυό με άμμο...
Τώρα ας γράψω και για το σούπερ ντούπερ αξιοθέατο της Σαμοθράκης. Τις Βάθρες.
Τι είναι οι Βάθρες?
Είναι κάτι φυσικές..χαβούζες με νερό που πέφτει από μικρούς καταρράχτες. Όλα καλά θα μου πεις... Το κακό είναι ότι για να πας εκεί πρέπει να έρθεις πιο κόντά στον Θεό. Δηλαδή πρέπει να να ανέβεις κάτι κατσάβραχα (μονοπάτια η σωστή λέξη) και να το παίξεις ορειβάτης.
Εγώ το έκανα ως ένα σημείο. Το αποτέλεσμα ήταν να δώ αυτά τα πανέμορφα τοπία και να μην μπορώ να περπατήσω κανα διήμερο, καθώς πήρα δώρο κάτι χτυπήματα στα πόδια.
Διακοπές σημαίνουν ξεκούραση...Νοτ φορ μή...
Σαν οδηγό σε αυτήν ορειβατική εξόρμησή μας είχαμε έναν από την παρέα μας που είχε ξαναεπισκευτεί το νησί....Δυστυχώς.
Αυτος όταν ήταν μικρός πρέπει να είχε φάει πόρτα από τους προσκόπους...
Στην προηγούμενη ζωή του πρέπει να ήταν ο...Όμηρος. Όχι ο Homer Simpson ο άλλος ο παλιός..ο ποιητής ντε... (γνωστός αγεωγράφητος).
Ξεκινήσαμε να βρούμε ένα όμορφο πρωί τις βάθρες στα Θέρμα και ανεβαίναμε κανα μισάωρο σε λάθος μεριά του βουνού....Εκεί ήμασταν εμείς, οι κατσίκες, και κάτι θειές που μάζευαν ρίγανη...Και μόλις με τα πολλά μας έδειξαν τον σωστό δρόμο, εμείς καταφέραμε να χαθούμε κανα δυό φορές...Ατάκα της ημέρας: "Εγώ έχω ξαναπεράσει από εδώ σίγουρα" (ειπώθηκε από τον ..guide σε τελείως άσχετο σημείο του δρόμου)

Φτυχώς καταφέραμε να βρούμε τις βάθρες οι οποίες ήταν πανέμορφες.Κάτι ήταν κι αυτό..

Τέλος πάντων....
Μια χαρά νησάκι, θα ήθελα να ξαναπάω κάποια στιγμή να δαπανήσω περισσότερες μέρες γιατί 4 βράδια ήταν λίγα....