Ερημωμένα blogs...

Κάθομαι και κοιτώ τα προτεινόμενα blogs που έχω στην αριστερή στήλη. Τα περισσότερα είναι blogs ιντερνετικών φίλων μου. Φίλων που δεν έχω δει ποτέ και δεν ξέρω αν θα δω ποτέ στην ζωή μου. Με λύπη όμως βλέπω ότι και αυτοί όπως κι εγώ έχουν παρατήσει το άθλημα του..blogging εκτός φυσικά μερικών εξαιρέσεων.

Έχω δει ότι ο μέσος χρόνος ζωής ενός blog είναι τα δύο χρόνια...Το μέγιστο.

Μετά οι αναρτήσεις αραιώνουν , ώσπου κάποια στιγμή εξαφανίζονται...

Και άλλοι έχουν το σθένος να το κλείσουν επισήμως με ανακοινώσεις, ενώ οι υπόλοιποι το αφήνουν και αραχνιάζει ....

Γιατί τα γράφω όλα αυτά?

Κουβέντα να γίνεται.....

30....

..και όπως συμβαίνει κάθε χρόνο, αμέσως μετά από τον koulpa παίρνω εγώ σειρά στις τούρτες και στα χρόνια πολλά....

Μόνο που φέτος κλείσαμε τα 30..Τα κεράκια θα είναι πολλά...Εκτός και αν βάλω τα μισά.Λες και ποιος θα τα μετρήσει?

Και εις άλλα με υγεία λοιπόν.

Άντε να δούμε πως είναι και η ζωή του τριαντάρη.

Πάντως οι περισσότεροι που ξέρω, με το που πιάσαν τα 30 πήγαν κι έκαναν εξετάσεις αίματος....

Είχαν ένα κρυφό φόβο μην τυχόν και τους βγουν οι αμαρτίες της δεύτερης δεκαετίας. Μιας δεκαετίας γεμάτης καταχρήσεις. Ωραίες καταχρήσεις όμως...

Καταχρήσεις που θα τις λες και θα χαίρεσαι για μια ζωή.

Γιατί αν κάτσεις να το σκεφτείς, στα δεκατόσα σου είσαι μικρός, στα τριαντατόσα σου είσαι μεγάλος, άρα ότι έκανες στα εικοσιτόσα σου θα θυμάσαι....

Αυτά τα λίγα...

Άντε και καλό βράδυ