Ακούω Τρύπες!
Κάτι με έπιασε σήμερα και άνοιξα την τσάντα μου με τα σι ντί και έπεσα σε τραγούδια σχεδόν ξεχασμένα. Τρύπες είχα πολύ καιρό να ακούσω και πρέπει να ομολογήσω ότι ακούγοντάς , μελαγχόλησα λιγάκι...
Θυμήθηκα τα μαθητικά μου χρόνια. Τις κασσέτες που κουβαλούσαμε στις εκδρομές και στις γειτονιές όπου μαζευόμασταν...
Μάλλον θα κάτσω και θα σκαλίξω λίγο παραπάνω αυτήν την τσάντα. Είναι μια ευκαιρία να σκαλίξω λίγο παραπάνω και τις δικές μου αναμνήσεις.
Θα ξανανεβώ πάνω στο σκοινί, το τεντωμένο. Και έχω μυστικό, είναι μυστικό, το ίδιο λάθος πάντα πως το καταφέρνω
Κι έτσι ξαφνικά θα βρεθώ με μιας, κάτω απ'το σκοινί στο χώμα τσακισμένος.Μην ενοχλέιστε κύριοι, είναι ευχαρίστησή μου κάθε βραδιά εδώ, μπροστά σας, να πεθαίνω.
4 σχόλια:
πράγματι φιλε, άλλη εποχή. σχετικά ανέμελα και ξένοιαστα χρόνια.
παλιότερα ερχόταν ο αγγελάκας και για μπύρες σε ένα μαγαζί εδώ στην περαία, αλλά το έκοψε και αυτό.
Πρόσφατα βρέθηκα σε ένα καφέ όπου είχε βάλει όλο το "Ξεσσαλονίκη" από τα Ξύλινα Σπαθιά!
Στο μυαλό ήρθαν αμέσως ξέγνοιαστες αναμνήσεις.
Μιλάμε για δέκα με 15 χρόνια πίσω έτσι? Τελείως άλλες εποχές.
κάθε τραγούδι και μια ανάμνηση κάθε τραγούδι και μια στιγμή...
Δημοσίευση σχολίου