Gallery

Χθες εκεί ήμουν.
Γεμάτο το μαγαζί και ο dj (μετά απο πολύ καιρό) έδινε ρέστα.
Στον κόσμο ξεχώριζες άνετα τους θαμώνες, άτομα γύρω στα 30 ,οι οποίοι μετά απο τόσα χρόνια παρουσίας σε αυτόν τον χώρο ένιωθαν σαν το..σαλόνι του σπιτιού τους.Φάτσες που τις βλέπεις 15 χρόνια τώρα μεσα σε αυτό το μαγαζί.
Υπήρχαν φυσικά και φοιτητές όπως και το απαραίτητο νέο αίμα κοζανιτών....

Μέσα στο χαμό υπήρχε και μια παρέα που γιόρταζε γεννέθλια...
Η τούρτα φανέρωνε την ηλικία...18!
Αυτό ήταν.
Γαμήθηκε η ψυχολογία.
Σε λίγες μέρες κλέινω τα 29...Να ξές ότι κι εγώ σε λίγες μέρες στην δικιά μου τούρτα 18 κεράκια θα βάλω!
Πολύ πιθανόν κι εγώ τα δικά μου 18χρονα γεννέθλια να τα γιόρτασα σε αυτό το μαγαζί 11 χρόνια πριν.

Μπορώ όμως να πω ότι και τότε και τώρα, με τα ίδια σχεδόν τραγούδια χαιρόμασταν...
Έβλεπα τα πιτσιρίκια να χοροπηδάνε με το "Δε χωράς πουθενά". Να φωνάζουν..The roof is on fire. We don't need no water let the motherfucker burn...

Το Gallery είναι ένας χώρος που αρχίζει να γίνεται (αν δεν είναι ήδη) ιστορικός. Παρά τις μαλακίες που έγιναν ή γίνονται στην διαχείρισή του (όπως παντού άλλωστε) , παραμένει ένα μέρος οπου πολλοί από τους...εν δυνάμει τριαντάρηδες, έχουμε αφημένες εκεί πολλές από τις καλές μας αναμνήσεις. Και που όπως φάνηκε χθες ζει μια δεύτερη (ή τρίτη?) ακμή....

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ??

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ!!

ΑΝΤΕ ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ!

Update!
Πάρτε κι ένα τραγουδάκι για την περίσταση!!

Τραγούδια Στο Κουτί!

Ένα μήνα και κάτι ψιλά είχα αφημένα στο κουτί τα δύο τραγουδάκια...
Να σου πω την αλήθεια πολλές φορές πήγα να τα αλλάξω αλλά επειδή μου άρεσαν πολύ, τα άφηνα.
Όμως σήμερα ήρθε η ώρα τους!
Το καθαρίζω το κουτί και το ξαναφορτώνω με νέα(?) τραγούδια.
Όπως θα έμαθες τόσο καιρό που ακούς τις αηδίες που ανεβάζω στο κουτί, πάλι τραγούδι εικοσαετίας θα σου βάλω..
Όχι αυτήν την φορά δεν έχω κανένα περίεργο μυστήριο τραγούδι.
Τον αγαπητό Γιοκαρίνη θα σου βάλω να ακούσεις. Μαζί του θα είναι και ο Μπουλάς με τον Μηλιώκα και τον Λάκη τον Παπαδόπουλο.
Ζήτω τα 80's!
Να τα ακούσεις το πρωί πριν πάς στην δουλειά σου!!
Να ανέβει λίγο το κέφι πρίν σου την σπάσει κανένας μαλάκας στον εργασιακό σου χώρο...
Τί να κάνω...
Για σένα νοιάζομαι!

Λοπόν για να ξέρεις, έβαλα στο κουτί τα:
Μπανάκι Μανάκι του Μπουλά
Έλα Γοριλάκι του Παπαδόπουλου
Κακοσάλεσι (Δεν ξαναβόσκω άλλες βοβάλες) του Μηλιώκα
Ευλαμπία του Γιοκαρίνη
Κιθαρίστας ή Ντράμερ του Γιοκαρίνη

Καλή Ακρόαση!!

ΑΠ'ΝΤΕΗΤ: ΜΑΓΑΖΙ, ΒΑΛΕ ΚΙ ΕΝΑ ΤΣΙΚΑΜΠΟΥΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ELERRAN!! ΕΦΤΑΣΕΕΕ!

ΑΠ'ΝΤΕΗΤ ΝΤΕΦΤΕΡΟ: ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΩΣ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ ΡΕ ΑΔΗ...ΡΕΓΓΑΙ ΚΑΙ ΛΑΚΕΡΔΑΙ ΛΟΙΠΟΝ!!

Παραμύθι? Τίποτα Πιο Εύκολο?

Μου είχε κάνει πρόσκληση η demon για να γράψωένα παραμύθι....
Μου είχε φανεί πολύ εύκολο και διασκεδαστικό.
Θα παίξω της είπα..
Από τότε πέρασαν κάμποσες ημέρες και πολλές αποτυχημένες προσπάθειες.
Έγραψα κείμενα με ετοιμοθανάτους που τους έσωσε ο σούπερμαν, με τον καμπαμαρού που έπιασε γκόμενα την Όλιβ και την έβγαζε για φαγητό (να φάνε κανα σπανάκι σε ταβέρνα) και άλλες τέτοιες μ...κίες!!
Έτσι μετά απο πολλές φιλότιμες προσπάθειες, κατάλαβα ένα πράγμα. Ότι δεν θα γίνω ποτέ συγγραφέας παιδικών ιστοριών. Δεν θα γίνω ποτέ Νικηφόρος Ζορμπάς. Δεν το έχω.
Δαίμονα τα παρατώ.
Νίκησες.

Όμορφη Νύχτα.

Η σχέση των Κοζανιτών με το ψάρι είναι λίγο ιδιαίτερη.
Μάλλον δεν το έγραψα καλά.
Η σχέση των Κοζανιτών με το ψάρι είναι ανύπαρκτη.
Ότι ψαράδικο δουλεύει στην πόλη πιστέυω ότι έχει πελατολόγιο άτομα τα οποία δεν έιναι βέροι Κοζανίτες.
Κάποτε ένας Κοζανίτης μου είχε πει ότι δεν του αρέσουν τα ψάρια γιατί μυρίζουν...ψαρίλα!
Απο την άλλη μεγάλη αγάπη έχουν στο κρέας και ιδίως στο χοιρινό.
Αυτό μπορείς να το καταλάβεις και απο τις ταβέρνες που υπάρχουν στην πόλη. Υπάρχουν ελάχιστες ψαροταβέρνες από τις οποίες μόνο οι μισές έχουν κάποια ποικιλία σε ψάρια...

Υπάρχει ένα κουτούκι στην πόλη το οποίο πριν χρόνια το είχε ο Βαγγέλης ο Σκόρδας.
Το μαγαζί λεγόταν (και λέγεται) Η Όμορφη Νύχτα.
Για χρόνια ήταν και το στέκι ενός συλόγου. Του συλόγου των ατόμων άνω των 100 κιλών..
Ο κυρ Βαγγέλης ήταν ακριβώς αυτή η φιγούρα που έχουμε στο μυαλό μας όταν λέμε ταβερνιάρης.
Χοντρός, με φαλάκρα και κιμπάρης. Με την άσπρη ποδιά του,την πετσέτα στον ώμο, με το στυλό στο αυτί και το μπλοκάκι στην τσέπη της ποδιάς. Μάγκας. Απο τους τελευταίους αυθεντικούς ανθρώπους που ξέρω.
Ο τύπος είχε τότε (μέχρι πριν 4 χρόνια) ίσως την τελευταία παραδοσιακή ταβέρνα της πόλης. Στο μενού του είχε παραδοσιακά και μή, μαγειρεμένα φαγητά και οι πελάτες του ήταν κυρίως Κοζανίτες.
Προς το τέλος όμως τον μάθαν και οι φοιτητές και στο μαγαζί άρχιζες να βλέπεις και νεολαία...
Σε εκείνο το μαγαζί είχαμε κάνει και εμείς ως φοιτητές κάποιες απο τις ηρωικές κρασοκατανύξεις μας.

Χθες πήγα σε αυτό το μαγαζί. Ο νέος ιδιοκτήτης το έχει αλλάξει. Το έχει ανακαινίσει. Κάποιες μέρες, όπως χθές είχε και ζωντανή μουσική.

Ο τραγουδιστής απο το γκρουπάκι, αναφέρθηκε στον κυρ Βαγγέλη και είπε μια ιστορία.

Μπήκαν ένα βράδυ στο μαγαζί 3 αθηναίες φοιτήτριες και έκατσαν σε ένα τραπέζι. Πάει ο κυρ Βαγγέλης με την άσπρη ποδιά του και το μπλοκάκι του να πάρει παραγγελία.
Όσοι τον ξέρετε θα καταλάβατε τον τρόπο που πήγε και στάθηκε. Όρθιος δίπλα στο τραπέζι με το ένα χέρι να ακουμπάει σε αυτό μισοσκυμένος, λες και θα σου έλεγε κανένα μυστικό.
-Τί έχετε; τον ρωτάνε τα κορίτσια.
-Κεφτέδες μι ζμί, Κεφτέδες με κρεμμύδια, Γιαπράκια, Τζεβρεμέ, Αρνάκι τυλιχτό, Ουρά μοσχαρίσια..... απαντά
-Μήπως έχετε τίποτα θαλασσινό; πετάγεται μια απο την παρέα....
-Φυσικά και έχουμε..Αλάτι χοντρό!! ανταπαντά ο ταβερνιάρης.

Αυτός ήταν ο κυρ Βαγγέλης...