Μια Πρωτοχρονιάτικη Ιστορία

Στο τέλος κάθε χρονιάς είμαι απο τα άτομα που δουλεύω σε εντατικούς ρυθμούς. Αυτό συμβαίνει γιατί πρέπει να κλείσω κάποιες εκκρεμότητες εν όψη της νέας χρονιάς, αλλά και για να καλύψω συναδέλφους που θέλουν να πάρουν άδεια μέσα στις γιορτές για να ζήσουν τις μαγικές άγιες μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς με την οικογένειά τους...

Έτσι μου έγινε συνήθεια τις ημέρες που ο κόσμος χαίρεται και ψωνίζει τα δωράκια του, εγώ να είμαι στην δουλειά μέχρι τις 7 το βράδυ.

Πέρσυ την παραμονή της πρωτοχρονιάς την έκανα την βλακεία. Έφυγα απο την δουλειά το απόγευμα και πήγα στο super market για τις αγορές της τελευταίας στιγμής. Μέσα στο εν λόγω κατάστημα ήμουν φυσικά ο μοναδικός πελατης. Όλοι οι εργαζόμενοι είχαν απο ένα ποτήρι γεμάτο αλκοόλ και ήταν μέσα στην τρελή χαρά. Ο μόνος κάφρος ήμουν εγώ.
-Ρε παιδιά θα μου βάλετε κανα τζατζίκι ή να σηκωθώ να φύγω? τους ρώτησα όλο χαμόγελο...
Να σου βάλουμε ρε φίλε..μου απάντησαν..

Φεύγοντας απο το super, σκεφτόμουν την αντίδραση που θα είχα αν μου συνέβαινε κάτι παρόμοιο. Αν δηλαδή έρχονταν κανας μυστήριος παραμονή πρωτοχρονιάς το απόγευμα και μου ζητούσε να του λύσω το πρόβλημα που είχε....

Φέτος έφυγα απο την δουλειά γύρω στις εξήμιση...Πήγα σε ένα ζαχαροπλαστείο ένός φίλου για να πάρω την Βασιλόπιτα και πέρασα απο το ίδιο super market που είχα πάει και πέρσυ... Η ώρα ήταν εφτά και τέταρτο.Πάτησα τα alarm στο αυτοκίνητο και πάρκαρα έξω απο την είσοδο του καταστήματος...
Κοίταξα μέσα και τους είδα πάλι μαζεμένους σε μια γωνιά να πίνουν το καθιερωμένο ουισκυ και να χαζολογούν...
Ξεπάρκαρα και έφυγα. Ντράπηκα να μπω μέσα. Οι βλακείες μια φορά γίνονται.

Καλή χρονιά.