Μια από τις έγνοιες μας τούτες τις άγιες ημέρες είναι τι δώρο να αγοράσουμε στους μικρούς (κυρίως) της οικογένειας μας.
Ποιο είναι αυτό το δώρο που θα ευχαριστηθούν και θα ασχοληθούν μαζί τους περισσότερο από μια ημέρα.
Σκεφτόμουν ποιό ήταν το καλύτερο δώρο που μου είχαν κάνει οι γονείς μου.
Πριν από 254 χρόνια, τον καιρό που ήμουν κι εγώ παιδί είχε βγει η μόδα του Subbuteo. Για όσους δεν το ξέρουν είναι ένα ποδοσφαιράκι όπου απλώνεις μια τσόχα και στήνεις τέρματα και παικτάκια και καίγεσαι για ώρες.
Μέχρι τότε το μόνο ποδοσφαιράκι που ξέραμε ήταν εκείνα τα ψεύτικα με τα ελατήρια που χαλούσαν μετά από μια δυό ημέρες παιχνιδιού.
Επομένως μόλις βγήκε το Subbuteo φυσικό είναι να επικρατήσει ένας μικρός χαμός στις γειτονιές. Σε κάποια φιλαράκια οι γονείς τους τους το αγόρασαν σχεδόν αμέσως με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι να παρακαλάμε να πάμε στα σπίτια τους για να παίξουμε.
Καθώς πλησίαζαν οι γιορτές οι γονείς μου με ρώτησαν τι δώρο ήθελα. Η απάντηση ήταν προφανής. Με ένα στόμα, μια ψυχή, εγώ και ο αδερφός μου ζητήσαμε το εν λόγω παιχνίδι.
" είναι πολύ ακριβό παιχνίδι" μας είπε η μάνα μου και κάπου εκεί αφήσαμε την ιδέα να έχουμε δικό μας Subbuteo.
Κοντά στις 10 Δεκέμβρη στήσαμε το δέντρο και όπως όλα τα πιτσιρίκια περιμέναμε να έρθουν τα Χριστουγεννα και ο Αη Βασίλης (ο μπαμπάς) με τα δώρα.
Κάπου στις 20 του Δεκέμβρη όμως γυρνώντας από το σχολείο παρατηρήσαμε ότι κάτω από το δέντρο εμφανίστηκε ένα μεγάλο τυλιγμένο τετράγωνο κουτί!
Το μέγεθος και το βάρος του παρέπεμπε στο μεγάλο μας καημό!
Οι γονείς (και καλά) αυστηροι, μας είπαν να περιμένουμε μέχρι τα Χριστούγεννα για να ανοίξοπυμε το κουτί να δούμε τι δώρο είναι.
Φυσικά αυτό δεν έπαιζε ως ενδεχόμενο. Το ίδιο βράδυ κλεφτά πήγαμε στο σαλόνι και σκίσαμε μια μικρή γωνίτσα από το περιτύλιγμα και είδαμε ότι κουτί απο κάτω ήταν πράσινο στα χρώματα του Subbuteo!
Επακολούθησε πόλεμος. Με ζητωκραυγές πήγαμε με τον αδερφό μου στους γονείς μας και απαιτήσαμε να ανοίξουμε το δώρο μας 5 ημέρες νωρίτερα από τα Χριστούγεννα.
Οι γονείς το έπαιξαν θυμωμένοι κανένα δεκάλεπτο μα τελικά δέχτηκαν.
Μπορώ να πω ότι για αρκετό καιρό ήμασταν τα καλύτερα παιδιά του κόσμου.Τα πιο ήσυχα!
Όλο το απόγευμα και κάθε απόγευμα, η Μίλαν αντιμετώπιζε την Νάπολι ( ήταν οι ομάδες που είχε στο κουτί) σε αγώνες αμφίρροπους γεμάτους ένταση και σασπένς! :)
Είναι σίγουρα το πιο αξιομνημόνευτο δώρο που έχω πάρει...
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!!
τα σέβη μου
Κώστας
υγ: Μετά από συζήτηση που είχα με τον αδερφό μου, δεν μπορώ παρά να ποστέρω μια ακόμη φωτογραφία ενός θεϊκού παιχνιδιού μας.
Κυρίες και κύριοι...τα Κάστρα και οι Πολιορκητές!
Τραβούσαμε τραπέζια και πολυθρόνες, στήναμε τα κάστρα μας και η μάχη ξεκινούσε!α
και...αν με το Subbuteo μάθαμε να σιδερώνουμε (την τσόχα) , με τα Κάστρα και τους Πολιορκητές μάθαμε να σκουπίζουμε (τα πολεμοφόδια με την σκούπα κάτω απο τον καναπέ)!!
Διάβασα σε ένα άρθρο ότι ένας υπουργός (ο Βαρβιτσιώτης) πήγε στην Πάολα στις γιορτές και "έκανε ζημιά". Πέταξε μια πάρα πολύ μεγάλη ποσότητα λουλουδιών κτλ.
Συγκεκριμένα διαβάζω:
"Ο εν λόγω υπουργός, λοιπόν, λένε αυτόπτες μάρτυρες, έκανε μεγάλη «ζημιά» στο μαγαζί. Με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο έριξε μια απίστευτη ποσότητα λουλουδιών προς την τραγουδίστρια και την παρέα του. Μάλιστα έδειχνε να αδιαφορεί για τις επικριτικές ματιές που του έριχναν θαμώνες του καταστήματος οι οποίοι σχολίαζαν: «Ο υπουργός ξοδεύει χιλιάρικα για λουλούδια την ώρα που συζητάμε αν ο κόσμος θα παγώσει ή όχι».
Αν κατάλαβα καλά....
Οι θαμώνες (θαμώνας = αυτός που συνηθίζει να παρευρίσκεται, να συχνάζει σε κάποιο μέρος) του συγκεκριμένου μπουζουκτσίδικου (μπουζουκτσίδικο = κέντρο πολιτισμού σύμφωνα με τον μακαρίτη τον Γιαννόπουλο) έριχναν επικριτικές ματιες στον Βαρβιτσιώτη γιατί πετούσε λουλούδια, ενώ ο κοσμάκης δεν έχει λεφτά για πετρέλαιο και κρυώνει.
Αναρωτιέμαι.
-Μήπως έριχναν επικριτικές ματιές, γιατί ο υπουργός πετούσε περισσότερα λουλούδια από αυτούς;
-Μήπως έριχναν επικριτικές ματιές , γιατί ιο υπουργός είχε καλύτερο τραπέζι από αυτούς, οι οποίοι ήταν και θαμώνες;
Δεν ξέρω αν το έχω γράψει και σε παλιότερη γκρινιάρικη ανάρτηση μου, αλλά βαρέθηκα αυτήν την λαϊκίστικη φθηνή αρθρογραφία που μας έχει κατακλύσει από τότε που έχει βγεί το ίντερνετ.
Αν οι θαμώνες του μπουζουκτσίδικου έριχναν επικριτικές ματιές στον υπουργό που πέταγε λουλούδια στην Πάολα, αυτοί που έχουν πραγματικό οικονομικό πρόβλημα (και δεν είναι λίγοι), τι είδους ματιές θα έπρεπε να ρίξουν στους θαμώνες που κατακλίζουν τα μπουζούκια ξοδεύοντας το λιγότερο ένα κατοστάρικο για να λικνιστούν στους ήχους της Παόλας και του/της κάθε καλλιτέχνη κάθε ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακο;
Η υποκρισία την εποχή που ζούμε έχει πιάσει κόκκινο.
Διαβάζοντας το εν λόγω άρθρο μου ήρθε στο μυαλό ένα απόσπασμα από ένα δίσκο του Χάρρυ Κλύνν του 1989..
Το βρήκα
και το ποστάρω. Ακούστε το.
Καλό βράδυ
ps: Αν ο υπουργός δεν έκλεψε, τότε καλά κάνει και πετάει λουλουδια. Ας πετάξει όσα θέλει. Δικά του είναι τα λεφτά και ότι θέλει ας τα κάνει.
Αν ο υπουργός έχει κλέψει, τότε είναι θέμα της δικαιοσύνης να τον πιάσει και να τον μπουζουριάσει.
Αν δεν υπάρχει σωστό σύστημα δικαιοσύνης στην χώρα μας, πάλι καλά κάνει ο υπουργός και πετάει λουλούδια από την στιγμή που δεν κάνουμε τίποτε ως λαός για να φτιάξουμε το σύστημα δικαιοσύνης στην χώρα μας. Αυτά.
Μπερδεμένος είμαι γαμώ την κρίση μου.
Ξέρεις όταν μια κοινωνία βρίσκεται καταμεσίς της κρίσης, οι άνθρωποι μιλάνε περισσότερο για αυτήν παρά για οτιδήποτε άλλο.
Αλλά , αν και πολλές φορές θέλουμε να κλαφτούμε, τα μπερδεύουμε λίγο.
Δεν έχω λεφτά μου λέει ο άλλος. Τα χριστούγεννα θα τα περάσω μέσα. Με πενήντα ευρώ θα την βγάλω. Να δω τι διάολο θα ψωνίσω για να φάω στις γιορτές. Με ψωμοτύρι θα την βγάλουμε έτσι όπως (απροσδιόριστα "αυτοί") μας κατάντησαν....Στην συνέχεια της συζήτησης βέβαια μου ρίχνει το μεγάλο νέο. Το Μάρτη θα αγοράσω ένα πετρελαιοκίνητο....Αυτό που έχω καίει πολύ..20000 ευρώ η επιλογή που έκανε.
Τι διάολο.Που θα τα βρεί. Αυτός να φάει δεν έχει.
Δεν ξέρω αν τελικά το πάρει και μακάρι να το κάνει. Μην μου κλαίγεσαι ρε φίλε όμως. Αν δεν έχεις να φας , με είκοσι χιλιάρικα ζεις δυό χρόνια...μπορεί και παραπάνω.
Μπερδεμένος είμαι γαμώ την κρίση μου.
Μπερδεμένος είσαι γαμώ την κρίση μου.
Μπερδεμένοι είμαστε γαμώ την κρισή μου.
Άνοιξα πριν κάτι μέρες στις 7 το πρωί την τηλεόραση και έβλεπα μια ενημερωτική εκπομπή στο MEGA αν θυμάμαι καλά.
Το θέμα της εν λόγω εκπομπής ήταν οι πληστηριασμοί της πρώτης κατοικίας και ποιές κατηγορίες πολιτών κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους....
Στις 7 το πρωί!!
Ξυπνάς σαν άνθρωπος, κάνεις έναν καφέ για να ανοίξει το μάτι, ανοίγεις τα παράθυρα να μπει λίγο φώς μέσα στο δωμάτιο και βάζεις και την τηλεόραση να παίζει έτσι για να ακούσεις κάποιον να μιλάει και...το πρώτο πράγμα που ακούς είναι πως θα σου πάρουν το σπίτι αν δεν πληρώσεις τους φόρους και τα δάνεια...
Ειλικρινά πιστεύω ότι το καλύτερο κανάλι για να δεις το πρωί είναι κάποιο κανάλι με παιδικό πρόγραμμα. Είναι καλύτερο να παίζει η TV, Πόκεμον ή Μπομπ Σφουγγαράκη, παρά Αυτιά, Παπαδάκη, Χασαπόπουλο και δεν ξέρω ποιός άλλος διάολος κάνει πρωινή εκπομπή..
Την Καλημέρα μου :)
