Βιντεάκι αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους κατεστραμμένους ξενύχτηδες.
Για τα ματάκια σας μόνο
Άντε και για τα αυτάκια σας,
Δόξα και τιμή στον μπόμπιρα του βίντεο.
Το παιδί έχει πολύ μέλλον!
Ερώτηση για εσωτερική αναζήτηση: Πόσες φορές ήσασταν κι εσείς σε τέτοια φάση?
Εγώ αρκετές. Ειδικά κάτι βάρβαρα εργαστήρια στις 8:30 το πρωί ως φοιτητής. Ή ακόμα κάτι απαράδεκτα πρωινά στην δουλειά μετά από ολονύκτια κρεπάλη…
Ωραίες εποχές!!!
2 σχόλια:
!!Πολύ καλό!
Είπα κι εγώ, δε θα πέσει ποτέ;
Ναι ναι, αυτό που λες για πρωινά μαθήματα στη σχολή, κάτι μου θυμίζει...Κι αν γυρίσω ακόμη πιο πίσω, Κυριακές πρωί στην εκκλησία με τους γονείς και το μάτι να μην ανοίγει ούτε καν όταν σολάρει ο αριστερός ψάλτης...
Ευτυχώς το τελευταίο, αυτό με την εκκλησία, δεν το έζησα. Οι γονείς μου δεν με εξανάγκαζαν να παρευρίσκομαι στην εκκλησία κάθε κυριακή. Άσε που δεν μπορούσα. Είχα δουλειά. Έπρεπε να πάω να παίξω μπάλα με τα άλλα τα αλάνια...
Δημοσίευση σχολίου