Το Πρώτο...

Έχοντας ένα καινούριο αυτοκίνητο αυτό που περιμένεις είναι πότε θα γίνει η πρώτη γρατζουνιά, πότε θα γίνει το πρώτο τρακάρισμα και πόσο σοβαρό θα είναι αυτό. Γιατί είναι σίγουρο ότι θα γίνει κάποια γρατζουνιά ή κάποιο τρακάρισμα.

Τον πρώτο μήνα κάποιος μου πήρε σβάρνα τον καθρέπτη ένα βράδυ που το είχα παρκάρει στο κέντρο της πόλης. Κανένας κομματιασμένος θα ήταν γιατί δεν ήταν στενός ο δρόμος...

Φτυχώς μόνο το κρύσταλλο χρειάστηκε να αλλάξω. Με 15 ευρά την σκαπούλαρα...

Προψές ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και για το πρώτο χτύπημα. Το αστείο είναι ότι κατα την Σαββατιάτικη κρεπάλη ένας σκατόστομος μου είχε πει σε ενύποπτο χρόνο : "και τι φοβάσαι ρε μαλάκα? μην το χτυπήσεις? ακούς ένα γκντούπ και τίποτε άλλο.

Σηκώνομαι την Κυριακή με ένα γαμάτο πονοκέφαλο, μια ζαλάδα , ένα...χάος. Εκεί προς το μεσημέρι(ο Θεος να το κάνει μεσημέρι, 4 ήταν) , έπρεπε να πάω στο καρντάσι μου για μεσημεριανο. για να πάω πιο γρήγορα κόβω δρόμο μέσα απο ένα ανοικτό πάρκινγκ. Μπροστά μου είχα ένα 4χ4 αγρότη... Σταματάει ο μάστορας μπροστά. Σταματώ κι εγώ απο πίσω. Ξαφνικά ο τύπος βάζει μια όπισθεν και έρχεται απευθείας προς τα πάνω μου....

Πρόλαβα να βαρέσω την κόρνα και δεν με καβάλησε.

Δεν μπορώ να πω 2-3 χαρακιές τον έκανε τον προφυλακτήρα...

Την πινακίδα την στράβωσε και τώρα είναι λες και χτύπησα σκύλο...

Το θέμα είναι η απάθεια με την οποία αντιμετώπησα το γεγονός.

Σαν να μην ήταν δικό μου το αυτοκίνητο. Σαν να μην έτρεχε τίποτα. Η χθεσινη κρεπάλη θα έσταιγε...

Ίσως ότι βλέπω χτυπημένα οχήματα στην δουλεια μου κάθε μέρα.

Αισθάνθηκα σαν τον νεκροθάφτη που βλέπει ένα πτώμα. Απάθεια.

Τώρα επόμενο βήμα είναι, να ξεβαρεθώ και να δρομολογήσω την επισκευή του αυτοκινήτου. Είμαι ικανός να το αφήσω κανα δίμηνο έτσι...

Anyway

Σήμερα ξανάβαλα Rammstein στην διαπασών μέσα στο αυτοκίνητο...Αυτό μαρτυρά μια δύσκολη μέρα. Βέβαια, πέρασε και αυτή. Πάμε για άλλα. Ένας δάσκαλος Οδήγησης μου είχε πει κάποτε: Ότι και να γίνει στην δουλειά σου, όσα στραβά κι αν σου τύχουν, να σκέφτεσαι ότι στις 5 σχολάς και πας σπίτι σου να ηραμήσεις...

Δεν χιονίζει και καθόλου να γουστάρουμε. Γαμόιτ!

Αύριο παίζει και ο γαύρος. Ονειρεύεται και δεύτερο διπλό. Εδώ δεν μπορεί να κερδίσει μέσα στον Εργοτέλη....την Λάτσιο θέλει να κερδίσει. Δεν πειράζει τα όνειρα είναι τζιάμπα (που λέει κι ένας γνωστός). Ο μόνος κερδισμένος απο το αυριανό παιχνίδι θα είναι ο ΟΠΑΠ. θα ορμήσουν όλα τα ψαράκια και θα στοιχηματήσουν στο διπλό...

Αυτά. Και πολά έγραψα σήμερα. Το chivas θα φταίει. Ελευθερώνει το πνεύμα και κάνει την συγγραφή πιο έυκολη. Βέβαια το chivas βοηθά ως ένα σημείο. Αν κατεβάσω κανα μπουκάλι, μετα δεν θα συγγράφω . Θα μου βγαίνει κάτι σε μπροοοοοοζμπόιγκ!! φσσσσσσγκράου! Δεν θα είναι καθόλου ευχάριστο. Μια παραμονή χριστουγέννων έτυχε να κάνω εκπομπή στο ραδιόφωνο. Στην αρχή ήταν όλα καλά . Και πλακίτσα στο μικρόφωνο και αφιερώσεις και απ' όλα. Για κακή μου (ή καλή μου) τύχη , είχα και 4 φιλαράκια στο στούντιο. Μαζί με αυτά είχα και 2-3 μπουκάλια ουίσκυ(τα οποία ήταν καταστροφικά αν σκεφτείς ότι είμασταν όλοι ήδη ψιλοκομμάτια απο νωρίτερα)...Κατά τις 4 το πρωί...πανικός. Στο μικρόφωνο έβγαζα κάτι άναθρες κραυγες. Οχι ζζζμπόινγκ αλλά του στύλ... γλώσεψα την μπέρδα μου (αντίς μπέρδεψα την γλώσσα μου)... Καλά ήταν. Τι μουσική έπαιζα??? Ελληνικά φυσικά. Σκυλάδικα. Βαριά. Μόνο με αυτά βγάζεις γέλιο. Ο χαβαλές είναι άπειρος με αυτήν την μουσική.

Είπα και πιο πάνω. Πολλά έγραψα. Νομίζω ότι είναι η ώρα να σταματήσω το γράψιμο. Τελείωνει και το wiskey...

Η βενεδικτίνη απο τι βγαίνει? Με κέρασαν κάτι σφηνάκια βενεδικτίνη τις προάλλες και με πιάσαν αδιάβαστο. Ξέρω ότι το φτιάχνουν οι βενέδικτοι μοναχοι (holy drink) αλλά με τι? Πάντως πολύ γλυκο. Δεν είναι για μένα αυτά τα πράματα...

Αντε Νύκτα.

Τα λέμε