Περπάτησα.
Καρδιακός να ήμουν λιγότερα χιλιόμετρα θα έριχνα...
Αυτό που μου άρεσε στην Αθήνα ήταν οι τελείως διαφορετικές επιλογές που έχεις για να περάσεις την μέρα σου...ως τουρίστας βέβαια!
Όπως έγραψα σε προηγούμενο post κατεβαίνοντας κάτω θέλαμε να πάμε σε μια εναλλακτική μουσική σκηνή. Με δεδομένο ότι το Half Note θα έπαιζε το σαββατοκύριακο μουσική που ακούμε εμείς εδώ πάνω τις απόκριες (βλ. χάλκινα), οι εναλλακτικές επιλογές ήταν περιορισμένες. Βοήθεια σε αυτό το θέμα μας έδωσε το Αθηνόραμα και το...GPS. Το Αθηνόραμα έγραψε για μια μουσική σκηνή και το GPS έδωσε το στίγμα. Μόνο που...
Μόνο που σαν γνήσιοι χωριάτες νομίζαμε ότι η Αθήνα είναι ωσάν το χωριό μας και κατεβήκαμε στην Ομόνοια και μέσω Εξαρχίων φθάσαμε ποδαράτοι ως την Λεωφόρο Αλεξάνδρας...
Ο "ξεναγός" έλεγε...έλα μωρέ εδώ πιο πάνω είναι. Ανεβάινεις δυο δρόμους και στρίβεις αριστερά και φθάσαμε....
Με τα πολλά βρήκαμε το μαγαζί.
Παράφωνο λεγόταν και ήταν στεγασμένο σε ένα νεοκλασικό.
Σαν μαγαζί ήτο άθλιο. Ρωγμές στους τοίχους. Καθόλου σωστή διαμόρφωση του χώρου. Κάτι κόκκινες κουρτίνες κρέμονταν απο τους τοίχους και μεγάλοι καθρέπτες ήταν τοποθετημένοι έτσι ώστε να δίνουν στο μαγαζί μια ψευδαίσθηση μεγαλύτερου χώρου.Και απο εξαερισμό...κλάφτα!
Το όλο σκοτεινό σκηνικό συμπλήρωνε με την παρουσία τους οι δύο γυναίκες που είχαν και τον χώρο.
Η πρώτη μια μεγάλης ηλικίας γυναίκα που εκτελούσε χρέη μπαργούμαν και η άλλη mid thirties που αδιάφορα κινούνταν στον χώρο ως γκαρσόνα.
Την πρώτη όχι και τόσο καλή εντύπωση, ήρθε να διορθώσει η μπάντα που τραγουδούσε.
Το όνομα της είναι Brazz και ειλικρινά τα παιδιά δώσαν ρέστα...
Κιθάρα, μπάσσο, ντραμς και ένα βιολοντσέλο κατευθυνόμενα απο πολύ καλούς μουσικούς, έπαιζαν ρυθμούς βραζιλιάνικους και ιταλικούς για να τους τραγουδίσει άψογα η Λουκία Παλαιολόγου.
Στο μαγαζί υπήρχε και μια Βραζιλιάνα ερμηνεύτρια η οποία ανέβηκε στην σκηνή και ερμήνεψε μοναδικά δύο τραγούδια....
Όπως είναι εύκολα αντιληπτό , είναι πολύ εύκολο ένα μέτριο μαγαζί , με την σωστή μπάντα να γεμίζει και να περνάμε όλοι οι θαμώνες υπέροχα...
Η βραδιά τελείωσε με ένα παρολίγο καυγά με γαύρο ταξιτζή που επέμενε ότι ο Ολυμπιακός θα κερδίσει την έφεση εναντίον του Απόλλων Καλαμαριάς....Φτυχώς φτάσαμε σπίτι πριν προλάβω να του πω την γνώμη μου για την ομάδα του και να του εξηγήσω τί ακριβώς τους έκανε ο Απόλλωνας μέσα στο Καυτατζόγλειο και πόσο τους πόνεσε....
Λάθος.
Η βραδιά τελείωσε σε ένα φαγάδικο με ονομασία "Η πίτα του παππού". Η κοπελιά που δούλευε επέμενε πως οι πίτες που πουλάει είναι μεγάλες και δεν θα μπορούσα να καταναλώσω δύο απο δαύτες. Μετά απο ένα σύντομο συμβούλιο που έκανα με το Αθηναίο-Κοζανίτη φίλο, με διαβεβαίωσε ότι τις είχα άνετα τις δύο πίτες.Βασιζόμενος στην γνώμη του έδωσα με την σειρά μου ρητή εντολή να ετοιμαστούν δύο αντί για μία.
Για την ιστορία να πώ ότι οι πίτες καταναλώθηκαν άνετα...
Τέλος πρώτου μέρους
to be continued...
υγ: Οι φώτο που τράβηξα είναι ψιλο άθλιες, αλλά ήταν ότι καλύτερο μπορούσα...
8 σχόλια:
παντως και εγω μια πιτα με το ζορι τα καταφερνω απο τον παππου.
Ενας σουρδος στην Αθηνα
Τουλάχιστον το ''παράφωνο''δεν ήταν όνομα κ πράγμα!
Βρε zouri όχι και με το ζόρι τώρα!!
Μια πίτα του παππού χαλαρά.
Ένας σαλονικιός στην Σουρδία.
Έρη μου
αν ξεπερνουσες το αρχικό "κόμπλεξ" του ότι πήγες σαββατο βράδυ σε τζαζάδικο και όχι στην...Σάσα Μπάστα (θα σου τα πω σε άλλο ποστ), μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ η μουσική που έβγαζε το συγκρότημα.....
Μια χαρά πέρασες. Ξύδια δεν είχε όμως;
Οι καρντάσηδες όπου πάμε περνάμε καλά!Έστω και χωρίς τη Σάσα.
Elerran
Elerran
Θα κάνω ένα post ολόκληρο με θέμα "ξύδια στην Αθήνα"
Το πιο πιθανό είναι να μην ξέρω εγώ που πηγαίνω.
Αν όμως θα είναι η κατάσταση έτσι όπως θα την περιγράψω....τα πράγματα είναι πολύ χάλια κάτω.
Ζητούσα cuba libre και έπινα coke cola.
Ζητούσα whiskey και έπινα παγάκια.
Θα τα γράψω
stay tuned.
Ελένη μου όμως και με την Σάσα ακόμη καλύτερα ;)
Δημοσίευση σχολίου