Κάπου διάβασα ότι υπήρχε σε μια κωμόπολη της Ιταλίας ένας τύπος ο οποίος είχε έναν δικό του, ξεχωριστό, τρόπο ζωής. Έμενε σε ένα παλιόσπιτο και ότι έκανε το έκανε δωρεάν. Αρνιόταν δηλαδή να πάρει έστω και μια λιρέττα είτε ως μισθό για την δουλειά του είτε ώς δωρεά. Για να αποφύγει να πάρει χρήματα απο τον οποιοδήποτε, έκατσε και έραψε τις τσέπες του για να μην μπει στο πειρασμό. Είχε φτιάξει μια λίστα με τα εστιατόρια της περιοχής και πήγαινε κάθε και σε ένα διαφορετικό όπου ζητούσε να τον φιλέψουν. Κάθε φορά ζητούσε και έτρωγε ένα πιάτο σπαγγέτι , ένα κομμάτι ψωμί και έπινε μια μπύρα.
Η ζωή του ατόμου αυτού ήταν εναρμονισμένη με τους ρυθμούς της κωμόπολης στην οποία ζούσε. Ήταν ένα μέρος της μικρής αυτής κοινωνίας
Η καταστροφή του συγκεκριμένου ατόμου ήρθε όταν για κάποια δουλειά το δώθηκε ένα σεβαστό ποσόν το οποίο και πήρε.
Μετά απο λίγο καιρό έχασε τα λογικά του και εξαφανίστηκε απο την κωμόπολη.
Αυτή είναι μια μικρή ιστορία η οποία δείχνει πόσο εύκολα μπορείς να φτάσεις στην καταστροφή αν κάτι αλλάξει τον τρόπο ζωής σου και δεν έχεις την ικανότητα να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα που θα δημιουργηθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου