Οι Διαπλεκόμενοι

Ψες είδα τηλεόραση...
Στη ΝΕΤ και στην εκπομπή της Σεμίνας (top stories) ήταν μαζεμένοι ο Φιλιππίδης και καμμιά 10ριά ακόμη ηθοποιοί.
Σε αυτήν την εκπομπή έδειξαν στιγμιότυπα απο την καλύτερη-ίσως-σατυρική εκπομπή που έχει βγεί ποτέ στο μικρό κουτί.
Τους Διαπλεκόμενους.
Για όσους δεν θυμάστε (που δεν το νομίζω) η εκπομπή παρουσιάζονταν στα μέσα του 90 απο το STAR με συντελεστές τον Φιλιππίδη, τον Γαλίτη και τον Λέφα.
Σε μια αναλαμπή που είχα σήμερα έψαξα σήμερα στο γιού τιούμπ και βρήκα όλο χαρά βιντεάκια απο την εν λόγω εκπομπή!
Φυσικά ρίχνω εδώ στο blog τρία απο τα καλύτερα!
Memories...

Το πρώτο βιντεάκι..σε χαμηλούς τόνους!
Οι ατάκες πέφτουν βροχή!



Κώστα...Δάφνη...



Γειά σου κοπέλα μου...είμαι κρυωμένος!!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!

Καλό Πάσχα!
Ευχομαι Υγεία Και Ευτυχία Σε Εσάς Και Σε Όσους Αγαπάτε!
Καλό...Ψήσιμο!
Ζήτω Η Χοληστερίνη!!
Να Περάσετε Καλά Αυτές Τις Αγιες Μέρες!

Αναμνήσεις Μιας Άλλης Εποχής Και 2 Ανέκδοτα Περιστατικά

Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος αναπολεί τα χρόνια που πέρασαν με νοσταλγία.
Φυσικά τα καλύτερα χρόνια είναι, για τους περισσότερους, τα παιδικά.
Τον τελευταίο καιρό μέσω mail αλλά και μέσω διαφόρων αναρτήσεων κυκλοφορούν φωτογραφίες παιχνιδιών που μας παραπέμπουν στην δεκαετία όπου οι σημερινοί 30άρηδες ήταν παιδιά.
Την δεκαετία του '80

Ήθελα καιρό να κάνω ένα τέτοιο post, αλλά την αφορμή μου την έδωσε ένα αξιόλογο καινούριο ιστολόγιο που άνοιξε ο Hades με τον Stathi που αναφέρεται ακριβώς σε αυτήν την δεκαετία...

Γεννημένος το 1979, η δεκατία του '80 με βρήκε μαθητή του δημοτικού...

Τι θυμάμαι από εκείνα τα χρόνια?

Άντε να γράψω 2 περιστατικά.

Θυμάμαι πολύ καλά τον τελικό του μπάσκετ του 1987.
Στο σπίτι ήμασταν τα...τρία μικρά, η μάνα μου και μια φίλη της. Ο πατέρας στην δουλειά.
Θυμάμαι τα πανυγήρια που κάναμε όταν ο Καμπούρης έβαλε τις βολές. Οι φωνές μας είχαν τρομάξει τον μικρό αδερφό που είχε βάλει τα κλάμματα. Κανείς βέβαια δεν του έδωσε σημασία. Άλλωστε είχαν μείνει 4 δευτερόλεπτα για να λήξει ο αγώνας. Τι θα πάθαινε το μωρό αν έκλαιγε για λίγο ακόμη?
Από ότι αποδείχτηκε δεν έπαθε τίποτα :)
Τις επόμενες μέρες μας αγόρασαν απο ένα ζευγάρι φόρμες με το σήμα της εθνικής μπροστά και τους αριθμούς 5 και 6 στην πλάτη. Μετά απο ομηρικούς καυγάδες, ηττήθηκα και αναγκάστηκα να φορέσω την φόρμα με το 6 που φορούσε στην εθνική ο Γιαννάκης και όχι με το 5 του Γκάλη...
Από εκείνη την μέρα όλες οι γειτονιές γέμισαν μπασκέτες. Τις καρφώναμε στους στύλους της ΔΕΗ και παίζαμε μπάσκετ με τις ώρες. Παίζανε, είναι η πιο σωστή έκφραση , γιατί εγώ μικρός και αδύνατος που ήμουν ούτε για ιδέα δεν μπορούσα να πετάξω την μπάλα....


Άλλο περιστατικό

Κάθε αποκριά ο δήμος διοργάνωνε μασκέ πάρτυ σε διάφορα μαγαζιά της πόλης. Εκείνα τα χρόνια, όλη η πιτσιρικαρία μαζευόταν σε αυτά.
Στην αρχή (αν θυμάμαι καλά) γινόταν σε ένα μόνο μαγαζί έξω απο την πόλη. Το μαγαζί αυτό τον άλλο καιρό ήταν ένα απο τα πιο...in μπουζουκτσίδικα (Bora Bora το όνομά του)

Μια χρονιά λοιπόν ντύθηκα Ζορό, πήρα και ένα πιστόλι(έχω φώτο) και πήγα.Αφού παίξαμε όλα τα παιδάκια μαζί και ήπιαμε και τις πορτοκαλάδες μας ήρθε η ώρα για τον γυρισμό.
Σε αυτό το μαγαζί πηγαινοερχόμασταν,με τις μανάδες μας φυσικά, με αστικά λεωφορεία τα οποία ήταν ασφυκτικά γεμάτα απο τον πολύ κόσμο.
Την ώρα που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε ,εμείς και καμμιά 200αριά ακόμη, από το κέντρο πηγαίνω να ανέβω σε ένα απο αυτά.
Αν τα κατάφερνα θα ήμουν ένας από τους τελευταίους στο ήδη γεμάτο λεοφωρείο. Η μάνα μου λοιπόν με τράβηξε έξω γιατί είδε ένα άλλο άδειο να καταφτάνει.Κατεβαίνω λυπημένος γιατί μέσα σε αυτό ήταν και κάτι φίλοι μου και το βλέπω να απομακρύνεται.
Μόλις το γεμάτο λεωφορείο βγαίνει στον κεντρικό, ένα διερχόμενο υπεραστικό λεωφορείο το χτυπάει και το ρίχνει έξω απο το δρόμο. Το αποτέλεσμα ήταν να κάνει μια εντυπωσιακή, αλλά σύντομη και συνάμα τρομακτική πορεία στα χωράφια και να πλαγιάσει, αποφεύγοντας το αναποδογύρισμα στο...παραπέντε.
Το καλό ήταν ότι δεν υπήρξε σοβαρός τραυματισμός.
Η σύγκρουση αυτή έγινε μπροστά στα μάτια μας. Ήταν σαν να βλέπαμε μια μακάβρια παράσταση.
Φυσικά εγώ δεν μπήκα ποτέ στο άδειο αστικό που περίμενε στην στάση, παρά τα καθυσηχαστικά λόγια του οδηγού και μέσα σε κλάμματα απαίτησα, όπως και έγινε, να έρθει ο...μπαμπάς να με μαζέψει...
Σε εκείνο το μαγαζί δεν ξαναπήγα απόκριες.Ίσως δεν ξανάγινε μασκέ πάρτυ.
Το studio 54 και η disco Οz ήταν πλέον τα μαγαζιά που τα διοργάνωναν και ήταν και μέσα στην πόλη...

Τιμής ένεκεν λοιπόν στην δεκαετία του 80, βάζω 2 νέα τραγουδάκια στο κουτί από εκείνα τα χρόνια. Ένα ελληνικό κι ένα ξένο...
Του Παπακωνσταντίνου είναι το πρώτο. Πρόκειται για το πασίγνωστο, ο Σαλιαγκας κι ο Μάλιαγκας. Ήταν η εποχή που ο Βασίλης ήταν απο τα πιο καυτά ονόματα της μουσικής σκηνής.
Το δεύτερο είναι του Μιχαλάκη του Τζάκσον. Ο κύριος αυτός εκείνα τα χρόνια ήταν πιο πάνω και απο τον Θεό. Μαζευόμασταν στα σπίτια και ακούγαμε κασσέτες με το Bad(που σας έβαλα στο κουτί) και το Smooth Criminal. Εννοείται ότι προσπαθούσαμε με τις ώρες να κάνουμε το κόλπο που έκανε ο Μιχαλάκης. Εκείνο που ενώ περπατάει κανονικά μπροστά, αυτός πήγαινε πίσω!!

Αυτά τα λίγα για σήμερα....
Καλή ακρόαση.

Ατύχημα Στο Κέντρο Της Κοζάνης.

Σήμερα η πόλη πενθεί.

Ένα σοβαρό ατύχημα είχαμε σήμερα στο κέντρο της πόλης μας.

Εδώ και καιρό είναι κλειστή μια απο τις κεντρικότερες οδούς της πόλης η Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Η οδός αυτή είναι κλειστή λόγω της επέκτασης των πεζοδρομίων που γίνεται στα πλαίσια εργασιών που έχει ξεκινήσει η δημοτική αρχή για την απομάκρυνση των σταθμευμένων αυτοκινήτων απο το κέντρο της πόλης.

Η συγκεκριμένη οδός είναι κλειστή μόνο για τα αυτοκίνητα, καθώς οι πεζοί περνούν κανονικά απο αυτήν.

Σήμερα το μεσημέρι, το εικονιζόμενο άυτοκίνητο το οποίο ανήκει στον εργολάβο του έργου, έκανε μια τρελή πορεία.....50 μέτρων και αφού ανέβηκε στο πεζοδρόμιο, έπεσε πάνω σε μια βιτρίνα και δυστυχώς και σε μια γυναίκα....

Το αποτέλεσμα ήταν η γυναίκα να ξεψυχήσει εξαιτίας του χτυπήματος, αλλά και των τζαμιών που έπεσαν πάνω της....

Η κυρία αυτή ήταν 38 χρονών, μητέρα 2 παιδιών....

Το τραγικό είναι ότι ο οδηγός του οχήματος ήταν 19χρονος Αλβανός, χωρίς χαρτιά παραμονής και φυσικά ανασφάλιστος. Μετά το ατύχημα ο 19χρονος εμφανώς σοκαρισμένος τράπηκε σε φυγή. Το απόγευμα όμως, εμφανίστηκε στην αστυνομία με τον δικηγόρο του. Στην αστυνομία κρατείται φυσικά και ο εργολάβος του έργου...

Μια ζωή χάθηκε χωρίς λόγο εξαιτίας της ανευθυνότητας και της αναζήτησης του εύκολου κέρδους. Μιλώ φυσικά για τον εργολάβο ο οποίος όπως αρκετοί σαν και αυτόν, για να κερδίσουν παραπάνω λεφτά προσλαμβάνουν λαθρομετανάστες, χωρίς τις στοιχειώδης γνώσεις που αποδεικνύονται επικίνδυνοι και πολλές φορές μοιραίοι για την κοινωνία στην οποία ζούμε.

Για εμένα την γυναίκα την σκότωσε ο Έλληνας εργολάβος και όχι ο Αλβανός εργάτης...

Κρίμα...

οι φώτο από το http://www.sourdos.gr/

Επαγγελματικό Πλάνο Για Πλούσιους.

Εντάξει.

Κατ' αρχάς να θεωρήσουμε δεδομένο ότι το οικονομικό πρόβλημα είναι λυμένο.

Πες ότι κέρδισες το τζόκερ μετά 3πλό (όχι μπάιπάς) τζακ ποτ.

Έρχεται η στιγμή που λές τι θα κάνω τώρα στην ζωή μου;;;;

Θα παραιτηθώ άμεσα απο την δουλειά μου και θα κάάάθομαι.........η πρώτη σκέψη.

οκ. Και μετά?

Μετά?

Μετά θα αγοράσω γαμάτο σπίτι, γαμάτο αυτοκίνητο , γαμάτα ρούχα και θα πουλάω μούρη στα μαγαζιά που έτρωγα πόρτα. Θα πουλάω μούρη στην....Μαιρούλα και τις φίλες της και θα πετάω εκατοντάδες δίσκους στα μπουζούκια. Θα γίνω trendy!!!

Με αυτά τα μυαλά ή θα φάς τα λεφτά σου σε 1 χρόνο ή θα βαρεθείς την ζωή σου..

Επομένως τι γίνεται?

Υπάρχει σωτηρία?

Ναι.

Βρίσκεις μια δουλεία που να δίνει ενδιαφέρον στην ζωή σου χωρίς να σε αγχώνει...

Βασική προυπόθεση για το πλάνο είναι να λατρεύεις τα ταξίδια. Δεν μιλώ για τα...ξύδια αλλά για τα άλλα τα κανονικά τα ταξίδια.

Κατ' αρχάς αγοράζεις/νοικιάζεις έναν χώρο που τον διακοσμείς με έντονα χρώματα και έπιπλα με στρογγυλεμένες άκρες σε ένα στυλάκι space...

Γεμίζεις το μαγαζί με....τσίχλες. Μόνο.

Στην αρχή φυσικά βάζεις μόνο ελληνικά προϊόντα.

Να μην ξεχάσω....βάζεις και μια πωλήτρια.

Ο δικός σου ρόλος στο μαγαζί είναι διευθυνων σύμβουλος/υπεύθυνος πωλήσεων/μανατζαρέος (executive manager)

Βάση θέσεως σε αυτήν την νεοσύστατη εταιρία, οφείλεις να κάνεις ταξίδια για να κλείνεις συμφωνίες και να βρίσκεις νέα προϊόντα (τσίχλες) για να γεμίσεις το μαγαζί σου...

Επομένως διοργανώνεις ταξιδάκια ανα τον κόσμο και φέρνεις στο μαγαζί που διατηρείς στην Κοζάνη όπως για παράδειγμα:

-Τσίχλες ρυζιού απο την Κίνα.

-Φτηνές στην παραγωγή, αλλά ακριβές στην πώληση Σκωτσέζικες τσίχλες (βλ.φώτο)

-Τσίχλες που μασάνε οι αβορίγινες στην Αυστραλία

-Τσίχλες απο φύλλα κόκας απο την Βενεζουέλα

-Τσίχλες με αίμα απο το κάστρο του κόμη Δράκουλα

-Τσίχλες Dentine Ice απο την Ανταρκτική.

-Την τσίχλα του...ράπερ με πάνινο χρυσοκέντητο κάλλυμα και ιδανική να μασιέται από κατόχους με χρυσά δόντια....

-Την τσίχλα του χοντρού με γεύση χοιρινό παϊδάκι

Η επένδυση που γράφω είναι ελαχίστου ρίσκου. Ένα νοίκι και ένας μισθός υπαλλήλου.

Από την άλλη θα γυρίσεις όλο τον κόσμο και όχι ως απλός-κοινός τουρίστας, αλλά με ένα σκοπό που αν και δεν θα είναι δεσμευτικός παρόλα αυτά θα δίνει νόημα στην ζωή σου.

Αυτή είναι η δουλειά που θα σκαρώσω όταν με το καλό πιάσω την καλή!

Το όνομα του μαγαζιού?

Bubblearth

Παιχνίδι Το Λες Εσύ Αυτό?

Ο Δαίμονας (όχι του τυπογραφείου, αλλά της blogoσφαιρας) μου πρότεινε να παίξω σε ένα (ακόμη) παιχνιδάκι.
Βέβαια για ανάκριση μου κάνει περισσότερο, αλλά απο την στιγμή που δεν ρωτά για τα εθνικά μου φρονήματα ας μην της χαλάσω το χατήρι και ας απάντήσω :)
40 ερωτήσεις λοιπόν για εμένα.
Ίσως οι περισσότερες μαζεμένες ερωτήσεις για το άτομό μου που μου έχουν γίνει ποτέ!
Ξεκινώ λοιπόν!


1. Όνομα: Κώστας

2. Γενέθλια: Νοέμβρη στις 4

3. Ζώδιο: Σκορπιός

4. Χρώμα μαλλιών: Καστανά

5. Χρώμα ματιών: Πράσινο σκούρο

6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ; What the hell is this??

7. Αγαπημένα είδη μουσικής: Rock, Σκυλάδικο,Blues, Metal, Ρεμπέτικο και... ότι μου καπνίσει!

8. Αγαπημένος χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων: Donald Duck γιατί είναι αθυρόστομος και νευρόσπασμα σαν εμένα ;)

9. Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά? Ο πσιλός στην Αθήνα.

10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις: Ποιός μαλάκας πηγαίνει στην δουλειά τώρα... (η ερώτηση είναι βεβαίως ρητορική)

11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι: Την θήκη των φακών επαφής...

12. Τί έχεις στον τοίχο σου? Γραμμές από στυλό bic μπλέ...

13. Τι έχεις κάτω απ’ το κρεβάτι σου? Τις...καταθέσεις μου :)

14. Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τι θα έκανες? Θα πήγαινα την άλλη μέρα να αγοράσω καινούριο...

15. Αγαπημένος αριθμός: Δέκαεπτά (17).

16. Αγαπημένο όνομα: Ξέρω γω? Ας πούμε Θρασύβουλας και Μαριγώ!

17. Τα χόμπι σου: No Hobbies.

18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα? Ξαπλωμένος σε μια έρημη παραλία με αναμμένη φωτιά και ήρεμη μουσική (κιθάρα). Και εποχή καλοκαίρι έτσι? Μην μας φάει το κρύο :)

19. Μια ευχή για το μέλλον: Να μου κάτσει το τζόκερ και όλα τα άλλα γίνονται ;)

20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες? Ξανά στις αρχές του 80, στην παλιά μου γειτονιά...

21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου: Σκέφτομαι κανα τέταρτο και δεν μπορώ να βρω κάτι που θα έπαιρνα χωρίς δεύτερη σκέψη...I am sorry. I will only get my ass out of there because the roof is on fire....

22. Αγαπημένο λουλούδι: Αυτό που χαρίζεις ή σου χαρίζουν...

23. Αγαπημένη σειρά: Love and Married

24. Αγαπημένη ταινία: Requiem For A Dream

25. Αγαπημένο τραγούδι: Πολλά και διάφορα όπως..Key To The Highway (Brownie McGhee & Sonny Terry), Παραστράτημα (Πασχάλης Τερζής),Rammstein (Rammstein),Children Of The Crave (Ozzy...)

26. Aγαπημένο βιβλίο: O Τελευταίος Πειρασμός (ίσως το μόνο που διάβασα 3 φορές).

27. Αγαπημένο ζώο: Το ψημένο!

28. Αγαπημένο ρούχο: Μια κόκκινη γραβάτα (αν και την έβαλα μόλις 2 φορές)

29. Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα:De Niro, Bud Spencer

30. Αγαπημένο χρώμα: Μπλέ

31. Αγαπημένο φαγητό: Σουτζουκάκια Σμυρνέεικα (της Μάνας μου ή του Σολωμονίδη στην Καλαμαριά)

32. Με ποιον χαρακτήρα cartoon ταυτίζεσαι: Ι am Σκουντούφλης στρούμφ!

33. Κακή συνήθεια: Αλκοόλ ίσως , αν και το έκοψα ελαφρώς τώρα τελευταία . Βρίζω λίγο παραπάνω απο το κανονικό , αλλά τις περισσότερες φορές όχι θυμωμένα...

34. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει: Είμαι αρκετά ψύχραιμος.Έχω γερό στομάχι και αντέχω τα πάντα.

35. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: Αν δεν γουστάρω κάποιον, δεν θέλω ούτε να τον βλέπω.

36. Συνηθισμένη ατάκα:Γαμώ την ψυχή μου!!!

37. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: Να πουλάω τσίχλες! (Υπάρχει επαγγελματικό πλάνο! Ίσως γράψω κάποτε παραπάνω για αυτήν την δουλειά)

38. Μεγαλύτερος φόβος: Μοναξιά.

39. Η καλύτερη pizza: Μανιτάρι-Πεπερόνι χωρίς σάλτσα απο Roma Pizza.

40. Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι…: Μπελάς στο κεφάλι.


Αυτό ήταν.
Πιστεύω τώρα που σχηματίσατε μια πρώτη άποψη για το άτομο μου, να μου ξαναμιλήσετε :Ρ

Καλώ σε αυτό το παιχνιδάκι όλα τα φιλαράκια που έχω στο blogroll και όποιον άλλον γουστάρει να περάσει από...ανάκριση :)

Καλό βράδυ.

υγ: Αύριο μάλλον βάζω νέα τραγούδια στο κουτί. Έτσι όπως την κόβω την δουλειά μάλλον θα το γεμίσω με Ιταλικά. Είδωμεν!

Το Πρώτο Βιβλίο

Παίρνω την σκυτάλη απο τον Elerran και γράφω για το πρώτο βιβλίο που διάβασα.

Όχι, όχι δεν μιλώ για εκείνα τα μικρά βιβλιαράκια με τις εικονίτσες και τα πολύ λίγα γράμματα. Δεν θυμάμαι βέβαια να είχα και κανένα από αυτά στα μέσα του 80 που άρχισα να διαβάζω...

Ο Elerran θέλει να του πούμε για το πρώτο κανονικό βιβλίο,χωρίς πολλές εικόνες και με πολλές- σχετικά- σελίδες.

Να πω την αλήθεια δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποιό ήταν αυτό. Για αυτό θα μιλήσω για δύο βιβλία που σίγουρα ήταν απο τα πρώτα που διάβασα....

Λοιπόν κυρίες και κύριοι, σας παρουσιάζω την Ομήρου Οδύσσεια και την Ομήρου Ιλιάδα σε μετάφραση της Αντωνέλας Δαμιανού. Τα βιβλία είναι απο τις εκδόσεις Ν.Δαμιανού.

Τα βιβλία αυτά , μάλλον είχαν αγοραστεί για τον αδερφό μου και έτσι μοιραίο ήταν να τα διαβάσω κι εγώ.

Σίγουρα εκείνο τον καιρό έβρισκα πολύ πιο ενδιαφέροντα τον mickey mouse και τον ποπάυ παρά τον Όμηρο, αλλά εδώ γράφουμε για βιβλία και όχι για κόμικ :)

Πότε μου τα αγόρασαν δυστυχώς δεν θυμάμαι καθόλου.

Κάπου μέσα στην δεκαετία του 80 ήταν...

Η γραφή των βιβλίων ήταν δημοτική , μονοτονική. Πολυτονικά ήταν μόνο τα περιεχόμενα και η σελίδα με τα άλλα βιβλία του εκδοτικού οίκου. Αυτό μάλλον έδειχνε ότι τα βιβλία είχαν υποστεί μια...μετάφραση πάνω στην μετάφραση...

Τέλος να απευθύνω κι εγώ το ερώτημα:

Ποιό ήταν το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε?

Για Νέο Μας Το Λες??

Αυτή η Δευτέρα πολύ δύσκολη μέρα...

Αφού Δεν Σε Σέβονται Τι Το Καβαλάς?

Έχω βαρεθεί...
Έχω βαρεθεί να βλέπω, να ακούω, να μαθαίνω ότι κάποιο αυτοκίνητο παρέσυρε μηχανή.
Δεν υπάρχει σεβασμός. Ούτε απο την μια πλευρά ούτε και απο την άλλη.

Οι οδηγοί αυτοκινήτων νομίζουν ότι ο δρόμος τους ανήκει και πίσω απο τα 5 αστέρια που τους παρέχει η ασφάλεια της λαμαρίνας κάνουν ότι μαλακία τους κατέβει στο κεφάλι.

Από την άλλη οι οδηγοί των μηχανών την έχουν δει όλοι φίδια και σαύρες. Νομίζουν ότι μπορούν να ξεγλυστρούν στην κίνηση και στο χάος της πόλης.
Easy Riders μιας άλλης εποχής.

Έχω βαρεθεί να ακούω δυσάρεστα.
Έχω βαρεθεί να ακούω την φράση: ο τάδε χτύπησε με την μηχανή, και να περιμένω να ακούσω την συνέχεια με κομμένη την ανάσα. Αν είναι εντάξει ή όχι...

Αφου δεν έχουμε την παιδεία ως όδηγοί και τις υποδομές ως χώρα για να συμβιώνουν μηχανές και αυτοκίνητα,να παει να γαμηθεί.
Ας απαγορέψουμε τον δικυκλισμό στους δρόμους για να ηρεμήσουμε.

Τραγούδια Στο Κουτί !!! Τραγούδια Στο Κουτί !!!

Δύο μόνο τραγούδια ρίχνω σήμερα στο κουτί...

Δεν βάζω παραπάνω γιατί ενώ είχα σκοπό να ψάξω για να βρώ κανένα ακόμη καλό για να βάλω να γουστάρουμε, σηκώθηκα και βγήκα με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ολοκληρώσω τις επιλογές μου.

Λοιπόν.

Έβαλα στο κουτί ένα τραγούδι των Accept. Τίτλος αυτού? Fast As A Shark. Όταν το άκουσα πρώτη φορά, το γούσταρα πολύ. Δείχνει την ροκ μουσική στην δεκαετία του 80. Αν δεν κάμω λάθος το lp βγήκε το 1982 με τίτλο Restless And Wild....

Το δεύτερο τραγουδάκι είναι από ένα συγκρότημα που λέγεται Down. Το συγκρότημα δεν το ξερω και να πω την αλήθεια και βαριέμαι να ψάξω για πληροφορίες.

Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι οι τύποι τα σπάνε. Σε όλο το cd.

Απο αυτό το δισκάκι που έχει τίτλο Nola, διάλεξα το Underneath Everything...

Επειδή το δισκάκι αυτό μου άρεσε πολύ, πολύ πιθανόν να γεμίσω το κουτί μελλοντικά με τραγούδια του δίσκου αυτού....

Επομένως τα δύο αυτά τραγουυδάκια , για την πάρτη σας μόνο...

..Σαν Ψέμα

Πρώτη του Απρίλη...
Σε όλον τον ντουνιά ο κόσμος λέει τα ψέμματα του.
Σε όλο εκτός απο την Κοζάνη!
Εμείς εδώ ψέμματα λέμε την 1η Μαρτίου!!!
Μαρτ' Μαρτ' Μαρτ' , αναφωνούν οι Σούρδοι(Κοζανίτες) όταν καταφέρουν να ξεγαλάσουν τον...πλησίον τους!

Άρα μην περιμένετε ψεμματάκια απο μένα σήμερα. Μόνο αλήθειες :))

Λοιπόν 3 εκκρεμότητες έχω για σήμερα.

Να πω ότι τέλειωσε η ψηφοφορία για την ονομασία του μαγαζιού.
Αν και κάποιοι θα πίστευαν ότι αν έμπαινε στην ψηφοφορία και το όνομα Παντελής που είχε προτείνει ο zouri τα αποτελέσματα θα ήτο διαφορετικά, εντούτοις έχουν ώς εξής:
8 ψήφοι για το Μεζεδοσχολείο
8 ψήφοι για την Μποέμισσα
7 ψήφοι για τα Αντίπεινα
5 ψήφοι για τους Μεθυστάνες
2 ψήφους για Το μαγαζάκι που λέγαμε
2 ψήφους για τον Μπακούρη
0 ψήφους (Φτυχώς) για το Κουτούκι της Παγώνας

Άρα κακό νινί μου επειδή στο συγκεκριμένο blog δεν υπάρχει δημοκρατία, σε αφήνω να διαλέξεις εσύ ότι γουστάρεις :)
Αρκεί να μας το πεις βέβαια!

Τώρα όσον αφορά την δοκιμαστική οικωλογική κίνηση με τα καζανάκια, περιμένω το πόρισμα των ειδικών για να πάρω θέση :ΡΡΡ

Λοιπόν ετοιμάζω τραγούδια και επανέρχομαι δρυμίτερος!!!!!

Stay tuned!!

Αύριο....

Αύριο αλλάζω τα τραγούδια στο music box....

Αν έχω τα σημερινά...κέφια, μάλλον θα περάσω σε μια rock/metal φάση.

Δεν το κάνω σήμερα, γιατί θα μου πάρει χρόνο.

Αν κάποιος που με διαβάζει, ξέρει/θυμάται πως ριπάρουμε ένα dvd και το κάνουμε αρχείο avi ας κάνει τον κόπο να μου το πει κι εμένα...

Έχω ξεχάσει ποιό πρόγραμμα χρησιμοποιούσα...

Θέλω να ανεβάσω κάποια πράγματα στο blog από ένα dvd κι έχω ξεχάσει πως να το κάνω.

Από Αλτσχάιμερ θα πάω :)

Ες αύριον τα σπουδαία.
Καλό βράδυ

υγ: Η ζωγραφιά δεν έχει απολύτως καμμιά σχέση με το κείμενο...