Χωρίς Να Θέλω Να Ωραιοποιήσω Την Ύπαρξή Μου, Έτσι Έχουν Τα Πράγματα!

Κάτσε λέει η demon και γράψε μας με τι μουσική μεγάλωσες..
Φυσικά όπως καταλαβαίνεις αυτή είναι μια τέλεια ευκαιρία να γράψω ότι πιο ψεύτικο μπορώ για να προσδώσω μια διαφορετική μουσική εικόνα για τον εαυτό μου.
Θα προσπαθήσω, όσο είναι δυνατό, να μην γίνει αυτό.

Ξεκινώ λοιπόν.

Κάτι που δεν σας είπα ποτέ είναι ότι έχω κάνει 2 ηχογραφήσεις στην ζωή μου. Σε MC. Κασσέτα δηλαδή.
Η πρώτη ήταν όταν ήμουν 10 μηνών και η δεύτερη κοντά στα 6 :Ρ
Τα ηχητικά ντοκουμέντα υπάρχουν ακόμη.
Όχι δεν θα τα ανεβάσω ποτέ στο blog :)

Τι τραγουδούσα?
Καζαντζίδη...ψέμα

Οι γονείς μου άκούγαν ότι και ο περισσότερος κόσμος. Ελληνικά λαικά. Θυμάμαι όταν πρωτοήρθαμε στην Κοζάνη, κάθε Σαββατο πέρναμε τον Σκαραβαίο και επιστρέφαμε στην Σαλονίκη για να γυρίσουμε ξανά πίσω στην..εξορία την Κυριακή.
Το ταξίδι τότε κρατούσε τουλάχιστο 2,5-3 ώρες. Στο αυτοκίνητο υπήρχαν 3 κασσέτες. Η πρώτη ήταν ένα live της Γλυκερίας. Η δεύτερη ήταν ένα live του Νταλάρα και η τρίτη ρεμπέτικα του Νικολαΐδη.
Μπορώ να πώ ότι μεγάλωσα με αυτές τις κασσέτες. Ήξερα όλα τα τραγούδια τους. Με την σειρά.

Πιτσιρικάδες(δημοτικό), δεν ακούγαμε μουσική παρα μόνο σε πάρτι. Εκεί ο michael jackson και η...Πωλίνα είχαν την τιμητική τους. Smooth Criminal απο την μια, πάμε για τρέλες στις Σευχέλλες απο την άλλη...

Όταν "μεγαλώσαμε" ο καλός μπαμπάς μας, μας δήλωσε μια μέρα ότι θα μας πάρει από ένα κασσετόφωνο. Εγώ ζήτησα ένα κανονικό, ενώ ο αδερφός μου πήρε ένα walkman...
Ήταν η εποχή που αρχίσαμε να ακούμε ράδιο. Τέλη του 80 με αρχές του 90.
Κυρίες και κύριοι ζούσαμε στην εποχή του Techno.
Να σημειώσω ότι μουσικά ακολουθούσα τον μεγαλύτερο κατά 2 χρόνια αδερφό.

Στις αρχές του 90 λοιπόν ξεκίνώ το γυμνάσιο.

Κάπου εκεί ξεκινά και η ροκ φάση. Μην νομίσετε ότι κάθισα και κόλλησα με τα ροκ. Ποτέ δεν το έκανα. Άκουγα ότι ακούγανε όλοι. Metallica, Nirvana, Iron Maiden. Άν θυμάμαι καλά, εκείνο τον καιρό ακούγαμε και ροκ μπαλάντες, τις οποίες και χορεύαμε με τα κοριτσάκια στα πάρτυ...

Λύκειο!!

Στο Λύκειο συνεχίζω να έχω κασσέτες με ροκ ξένο και ελληνικό (Τρύπες), αλλά αρχίζω αργά και σταθερά να ακούω σκυλοσουξεδάκια και ρεμπέτικα. Ζούσαμε στην πρώτη εποχή του Ελληνάδικου και το απολαμβάναμε. Καρβέλας, Βίσση, Σφακιανάκης, Βανδή, Αλκαίος στα πρώτα τους (και καλύτερά τους)...

Από αυτήν την μουσική ψιλόξεκόλλησα, όταν πήγα στο ΤΕΙ.
Μπήκαμε στην εποχή του mp3.
Στην δυνατότητα να ακούσω μουσικές που δεν υπήρχε περίπτωση να ακούσω ποτέ..
Εδώ περιπλέκονται λίγο τα πράγματα. Αρχίζω να ακούω τα πάντα. Να μου αρέσουν μουσικές από διάφορα είδη.


Rave που μου προμήθευε ένα συγκεκριμένο φιλαράκι...
Τα ξένα Hits της εποχής που έπαιζαν όλα τα κλαμπάκια της εποχής.
Metal....Iced Earth (πολύ) και ότι άλλο μου άρεσε..
Ελληνικά σουξεδάκια (ξανά)
Μου είχαν πέσει στα χέρια όλα τα mp3 που είχε το remvi της Θεσσαλονίκης στον Η/Υ του και έμαθα και την μουσική παλαιότερων δεκαετιών (1950-1970)..

Ώς φοιτητής έκανα δύο φορές εκπομπή σε ραδιόφωνα. Την πρώτη, έκανα για ένα εξάμηνο σε έναν σοβαρό σταθμό, παίζοντας μουσική περασμένων δεκαετιών. Την δεύτερη έκανα σε έναν ψιλοπαρατημένο όπου παίζαμε ελληνική μουσική. Να το πω πιο σωστά, παίζαμε μόνο σκυλάδικα. Στον πρώτο σταθμό, μου έμαθαν οι ιδιοκτήτες του να κάνω ραδιοφωνική εκπομπή. Να μιλώ σωστά στο μικρόφωνο, σε σωστούς χρόνους κτλ. Στον δεύτερο σταθμό κάναμε την πλάκα μας. Μαζευόμασταν παρέα, πετούσαμε ατάκες on air και χαλούσαμε κόσμο...

Τι μουσική ακούω τώρα...
χμμ..τώρα που γράφω πάντως ακούω 1055rock. Το καλύτερο ράδιοφωνικό σταθμό. Προσωπική άποψη.
Γενικά πάντως, περνώ από διάφορες φάσεις. Blues, Rock, Metal (ή να πω πιο σωστά Rammstein?), και φυσικά Τερζής και Πέγκυ είναι τα πιο καθημερινά ακούσματά μου...

Επίλογος.

Πάντα ζήλευα τους "ψαγμένους" της μουσικής. Αυτούς που ήξεραν απ΄έξω όλους τους δίσκους των συγκροτημάτων. Αυτούς που "ήξεραν τα λόγια".
Εγώ δεν μπόρεσα να το κάνω ποτέ. Μάλλον γιατί δεν με ενδιέφερε να το κάνω. Ακούω το τραγούδι και όχι τον τραγουδιστή. Και επειδή δεν είχα βάλει ποτέ ταμπέλες στην μουσική, άκουγα (σε αντίθεση με τους "ψαγμένους") σχεδόν τα πάντα....

This is my mousic story.

Θα ήθελα να δω τον Ζήση να γράφει για την μουσική του, αν και το θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο να το πράξει την δεδομένη χρονική στιγμή :)

Θα ήθελα να διαβάσω και την μουσική ιστορία απο την Trol. Θα είχε ενδιαφέρον..

Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα.

Θελω Μια Μπουκάλα Οξυγόνου Για Να Αναρρώσω

Αυτή η βδομάδα ήταν από τις πιο μεγάλες της ζωής μου. Ατελείωτες.
Την Τρίτη ένοιωθα σαν να είχα δουλέψει ένα μήνα.
Την Παρασκευή ήμουν ψυχολογικά έτοιμος να βγω στην σύνταξη...Δυστυχώς εκεί που δουλεύω δεν έχει εθελούσια έξοδο μετ' αποδοχών.
Όλη την βδομάδα το γραφείο μου ήταν ωσάν την κινέζικη πρεσβεία στην Γιουγκοσλαβία μετά τις μπόμπες των αμερικάνων.

Πάρτε μια ιδέα....


...κάθε χαρτί που φαίνεται, είναι και μια εκκρεμότητα.

Καλοκαίρι.
Η χειρότερη εποχή.
Δουλεύουμε με λιγότερο προσωπικό λόγω αδειών και τρέχουμε σαν τους..καλούς ανθρώπους γεμάτους αυταπάρνηση για να καλύψουμε τα κενά (σαν τους μαλάκες δηλαδή).

Πάντως όπως και να έχει και αυτή η εβδομάδα έφυγε και μια άλλη νέα , γεμάτη συγκινήσεις έρχεται!

Αυτά για την ώρα.
Πάω για ένα κάφέ στην πλάτεία, γιατί ως γνωστόν στο μόνο πράγμα που υστερεί αυτή η πόλη όπου ζώ είναι η θάλασσα. Και στα Beach Bars έχουμε μιαν έλλειψη. Τα αντκαθιστούμε επάξια με bitch bars.

Θα επανέλθω.
Πάρτε και μια φώτο απο την ανηψιά μου για να θαυμάσετε σόι!



Τα λέμε

Θα Παίξω! Θα Παίξω!

Η Έρη πρίν από μισή εβδομάδα κάλεσε ένα Κώστα να παίξει στο νέο παιχνιδάκι που κυκλοφορεί στην μπλογκόσφαιρα.
Σαν Κώστας κι εγώ αρπάζω την ευκαιρία και ιδού! Ξεκινώ!!!

Να γράψω λέει 10+1 άχρηστες πληροφορίες για εμένα...

Ορίστε λοιπόν.

1. Δεν υπάρχει περίπτωση να φάω μπάμιες όσο ζώ.
2. Μια φορά στο Καυτατζόγρειο κατέβηκα 4 σειρές καθισμάτων βρίζοντας τον διαιτητή. Την άλλη μέρα στην δουλειά δεν μπορούσα να μιλήσω. Είχε κλείσει η φωνή...
3. Πίνω Cuba Libre.
4. Έχω δει τουλάχιστον 10 φορές την Οικογένεια Άνταμς το 1...και άλλες τόσες τον Νονό. Το 1 πάλι...
5. Θέλω να βάλω φώτα xenon στο Fiesta μου.
6. Άδεια θα πάρω το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου.
7. Τρελλαίνομαι για κάμπινγκ, αλλά δεν έχω παρέα που να γουστάρει να πάμε.
8. Λατρεύω τον Χειμώνα. Μου την σπάει η ζέστη.
9. Αν κι έχω προφίλ, βαριέμαι αφάνταστα το Facebook.
10. Έχω 3 ανήψια τα οποία είναι διάβολοι.
+1. Ακούω δυνατά μουσική στο αυτοκίνητο. Ακόμη και..δημοτικά :)

Μποϊκοτάζ Στο Γάλα Τώρα!!

ΧοΧοΧοΧο

Ήρθε η ώρα να χτυπήσουμε την αισχροκέρδια...χίκ!

Όλοι στον αγώνα αδέρφιααα!!!

φχαριστώ την Άννα που μου στειλε την φώτο...

Γιατί Θεέ Μου Η Ζωή...

Αλήθεια πόσες φορές μπορείς να ακούσεις ένα τραγούδι;
Ένα τραγούδι που έψαχνες για καιρό;
Εγώ πάνω απο 20...
Κολλάω τι να κάνω;

Η Παρέα Διαλύεται..

Τέλος εποχής για την Εθνική μας ομάδα.
Η πορεία της στο EURO τελειώνει πρόωρα, με τον μεθαυριανό αγώνα να είναι το ρέκβιεμ για αρκετούς παίκτες της.
Οι δύο πρώτοι ήδη ανακοίνωσαν την απόφασή τους να κατέβουν από το..πειρατικό και να πιάσουν στεριά. Εκεί όπου θα πατούν πιο γερά στα πόδια τους και δεν θα κινδυνεύουν να βουλιάξουν από τα συμμαχικά πυρά των εκάστοτε δημοσιογράφων και "ειδικών ποδοσφαίρου".

Η παρέα του δαχτυλιδιού (των πρωταθλητών) σιγά σιγά διαλύεται. Την αποστολή της την έφερε εις πέρας. Πήρε μια πλήρως απαξιωμένη ομάδα και την ανέβασε στην κορυφή της Ευρώπης όπου και την κράτησε για πολλά χρόνια. Ξεκίνησε το δύσκολο έργο της μόνη. Έπαιζε σε άδεια γήπεδα.
Γήπεδα που με τον καιρό γέμισαν.
Γέμισαν από έλληνες φίλαθλους με ότι συνεπάγεται αυτό. Οι φίλαθλοι αυτοί μετέφεραν μαζί με την υποστήριξή του και τα κουσούρια τους. Χαιρόντουσαν και οικειοποιούνταν τις επιτυχίες, αλλά και περίμεναν στην γωνία για να κατακρίνουν, για να γκρινιάξουν και να φωνάξουν σε ενδεχόμενο στραβοπάτημα.

Η παρέα που ανέβασε την Εθνική μας στην κορυφή, ξαφνικά βρέθηκε μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Της ζήτησαν να κερδίζει πάντα. Της ζήτησαν να πάρει το διηπειρωτικό για να μην στεναχωρήσει τους μετανάστες. Της ζήτησαν να προκριθεί στο μουντιάλ. Της ζήτησαν να ξανασηκώσει το Ευρωπαικό....

Η παρέα το πάλεψε.
Κατάφερε αρκετά, αλλά και κάποια τα έχασε.
Οι "φίλοι" περίμεναν στην γωνιά για την καρφώσουν.
Ο Ρεχάγκελ γέρασε (λες και ήταν νέος όταν ήρθε)
Ο Χαριστέας είναι άχρηστος (αυτός δεν σκόραρε με Ρωσία, Γαλλία και Πορτογαλία στον τελικό?)
Ο Νικοπολίδης...τροχονόμος.
Ο Σειταρίδης παλτό.
...και πάει λέγοντας

Μέσα στα επόμενα χρόνια λοιπόν θα φύγουν απο την Εθνική οι πρωταθλητές.
Θα φύγει αυτή η φουρνιά των παικτων που ήταν η πρώτη που έφυγε και έπαιξε σε ομάδες του εξωτερικού.
Η ερώτηση που κάνω είναι η εξής: Αν φύγουν όλοι οι 30+ παίκτες της Εθνικής μας, ποιοί θα αναπληρώσουν το κενό;
Ποιοί είναι αυτόι οι παίκτες που παίζουν ή έχουν τα φόντα να παίξουν σε ομάδες αντάξιες αυτών που αγωνίστηκαν οι πρώην πλέον πρωταθλητές Ευρώπης και νην...παλτά;

Φεύγοντας αυτή η φουρνιά των παικτών , θα επιστρέψουμε πάλι στην φυσική μας θέση. Ίσως όχι τόσο χαμηλά, αλλά σίγουρα σε μια θέση που θα απεικονίζει την ποδοσφαιρική μας αξία ως χώρα.

Προσωπικά θα ήθελα να σταματήσουν και άλλοι εκτός απο τον Νικοπολίδη και τον Άντζα. Θα ήθελα να δω το νέο αίμα που μπορεί να φτάσει την Εθνική. Ίσως τότε να εκτιμήσουμε αυτά που μας πρόσφεραν αυτοί που έφυγαν...

Φίφτις, Σίξτις, Όλα Στο Κουτί!!

Σήμερα άδειασα το κουτί και το ξαναγεμίζω με φρέσκο(?) πράγμα.
Βάζω τραγούδια που όταν βγήκαν πιστεύω ότι είχαν μεγαλύτερη αξία και απήχηση στον κόσμο από τις διάφορες επιτυχίες που βγαίνουν σήμερα.
Τότε η μουσική ακουγόταν μόνο από το ράδιο ή απο 45άρια δισκάκια.
Τώρα ακούγεται παντού.

Λοιπόν.
Μέσα στο κουτί πλέον έχω ένα κομμάτι που να πω την αλήθεια το είχα σβήσει απο την μνήμη μου.
Μιλώ για το Banana Boat!





Ακόμη έχω ρίξει μέσα και ένα τραγούδι που προσωπικά μου αρέσει πολύ. Αναφέρομαι στο "The letter". Είχα καιρό να το ακούσω και σήμερα πέφτοντας πάνω του, αποφάσισα να γεμίσω το κουτί με τραγούδια εκείνης της εποχής..




Τρίτο τραγουδάκι, ορχηστρικό αυτήν την φορά. Κυρίες και κύριοι σας έχω το La Poubelle Cuisine!

Και για το τέλος άφησα ένα θέμα μιας κωμικής σειράς.
Ποια είναι αυτή?
The Benny Hill Show!





Για τα αυτάκια σας μόνο!

Καλή ακρόαση!

Office Stress

Οχι δεν βρίσκομαι σε κανένα απο αυτά τα χαριτωμένα βιντεάκια.

Θα μπορούσα όμως (ειδικά στο πρώτο και στο δεύτερο).Άνετα.

Εσείς?

Σαλλονίκη

Παρασκευή ήμουν Θεσσαλονίκη..

Πήγα να παραλάβω τα βύσσινα της χρονιάς.

Σας έχω και φώτο από την βυσσινιά της αυλής μας που είναι φορτωμένη με καρπούς.

Ένα δέντρο που μετράει πάνω από 20 χρόνια ζωής συνεχίζει ακάθεκτο να γεμίζει κάθε χρόνο.

Βυσσινάδα, μαρμελάδα, γλυκό....

Χάος.

Κατά τα άλλα, μας έφαγε η βροχή το Σαββατόβραδο και "αναγκαστήκαμε" να κάτσουμε μέσα και να δούμε μπάλα.Τι κρίμα :)

Στους δρόμους της πόλης μια κοπελιά οδηγούσε , κρατώντας στο ένα χέρι το τσιγάρο και στο άλλο το κινητό και ερχόταν κατά πάνω μου...Μια κόρνα την ξύπνησε και διόρθωσε την πορεία της. Αν για κάποιο λόγο δεν άκουγε την κόρνα μου, τώρα θα είχαμε γνωριστεί.
Με τον άσχημο τρόπο..

Πήγα σε μια καφετέρια όπου πλήρωσα 2 καφέδες και ένα νερό 9,5 € χωρίς να πιώ τον καφέ μου γιατί εκτός του ότι ήταν..χωρίς καφέ, τον είχαν κάνει και με νερό της βρύσης, ενώ είναι γνωστό ότι το νερό της περιοχής δεν πίνεται...

Την άλλη φορά θα πάρω ένα από εκείνα τα cocktails που τόσο όμορφα τα περιγράφαν στον κατάλογο!

Ελπίζω την άλλη φορά που θα πάω να ξεβαρεθώ και να κάνω μια βόλτα Σαββάτο πρωί στην Τσιμισκή σαν γνήσιος Κοζανίτης!

Τραγούδι Για Τον Γάμο!

Ένα φιλαράκι παντρεύεται σε λίγες μέρες.
Ψάχνει για entrance song. Τραγούδι εισόδου στο μαγαζί μετά τον γάμο.
Με ρώτησε αν έχω να προτείνω κανένα μη ελληνικό....
Μπορεί να βοηθήσει κανείς??
Εγώ σε τι κομμάτια κατέληξα?
Θα σας τα βάλω στο κουτί για να τα ακούσετε μέσα στο Σαββατοκύριακο...
Άντε, δώστε καμμιά ιδέα!!

Παιχνίδι! Παιχνίδι! - Η Σωστή Απάντηση

Ήταν μια πρωτοχρονιά κάπου στα τέλη του προηγούμενου αιώνα(1997-1999)....
Εκείνη την εποχή ήταν απο τις χρονιές που έκανε αρκετά ισχυρούς χειμώνες. Μιλώ για χιονοπτώσεις πολύ κρύο και γενικά δύσκολες καταστάσεις.
Όπως όλος ο κόσμος, έτσι κι εμείς κλείσαμε ένα τραπέζι στην μοναδική αξιόπιστη (τότε) μπουζουκλερί της πόλης.

Έτσι, φορέσαμε τα μοναδικά κουστούμια μας(ροκάδες ήμασταν τι περίμενες?), την μια από τις δυο γραβάτες μας, τα σκαρπίνια μας και βγήκαμε στον...χιονιά (μισό μέτρο χιόνι με -10 C) για να γιορτάσουμε κι εμείς την έλευση του νέου έτους.

Επειδή πάντα σαν παρέα ήμασταν (και είμαστε) κλασσικοί ελληνάρες, άνθρωποι της τελευταίας στιγμής, η κράτηση έγινε την προπαραμονή μέσω ενός γνωστού που δούλευε εκεί.
Φυσικά το τραπέζι που μπόρεσε να μας βρεί ήταν σε αρκετά χάλια σημείο. Ευτυχώς μακρυά απο τις τουαλέτες :)

Όπως πάντα συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, εκτός απο την αρχική παρέα των 8-10 ατόμων μαζεύτηκαν άλλοι τόσοι ξεκάρφωτοι. Κανένα πρόβλημα όμως, γιατί αν και στριμωχτήκαμε λίγο παρόλα αυτά χωρέσαμε.

Τί θα πιούμε?
Ώς πιτσιρικάδες που ήμασταν είχαμε και...προτιμήσεις. Δεν μιλώ βέβαια για μυστήρια ποτά ή cocktails.
Μιλώ για απλό και ταπεινό ουίσκυ και βότκα.
Με τα πολλά έρχονται στο τραπέζι 3 ουίσκυ. Ένας Γιάννης Περπατητής (Johnnie Walker), μία Πέρδικα (Famous Grouse) και ένα Haig που είχαν ζητήσει οι τρέντυ φίλοι μας που σπούδαζαν στην Σαλονίκη (πρωτοετής).Από βότκα δεν υπήρχε περίπτωση να έρθει κάτι άλλο εκτός από Absolut.

Αν και το ξέραμε, εκείνο το βράδυ το διαπιστώσαμε κι όλας. Τα ποτά ήταν μπόμπες!
Όποιο ουίσκυ και να έπινες, είχε την ίδια γεύση. Πετρέλαιο.
Η βότκα? Δεν πινόταν.
Τι κάναμε τότε?
Τίποτα.
Το παλικάρι που μας έκλεισε το τραπέζι ήταν μπάρμαν και δεν θέλαμε σε καμμιά περίπτωση να τον εκθέσουμε. Άλλωστε το ίδιο...ντίζελ έπιναν και άλλα 1500 άτομα εκείνο το βράδυ...

Και αν δεχθούμε την λογική ότι και...λασπόνερο να πιείς κάποια στιγμή θα το συνηθίσεις, έτσι κι εμείς τσακίσαμε αυτά τα μπουκάλια όπως και 1-2 ακόμη..

Φυσικά η βραδιά εξελλισόταν μια χαρά. Χορός, αστεία, λουλούδια και φυσικά ποτά και τσιγάρα.
Ένα από τα κορίτσια της παρέας είχε γίνει αλοιφή και την τρέχαμε να την συνεφέρουμε.
Εν μέρη τα καταφέραμε αν σκεφτείς ότι την βγάλαμε έξω να πάρει λίγο αέρα....
Στους -10....
Στο λεπτό έστρωσε, αλλά συνέχισε να ταλαιπωρεί τον δικό της με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει άδοξα την...μουσική σκηνή..

Κάπου κοντά στο ξημέρωμα την ώρα που σταματούν να παίζουν τα τσιφτετέλια και ξεκινούν οι ζειμπεκιές, σηκωθήκαμε κι εμείς να χορέψουμε...
Η πίστα ήταν ένα μάτσο χάλια.
Τα λουλούδια είχαν γίνει μια άμορφη μάζα λάσπης μαζί με λυωμένα χιόνια. Όσο και να καθαριζόταν, το αποτέλεσμα παρέμενε το ίδιο..

Με τα πολλά φτάνει και η δική μου σειρά να ρίξω...γυροβολιά.
Δεν μου έφτανε που ήμουν κομμάτια από τα ουίσκια.
Δεν μου έφτανε που κάτω γλυστρούσε απίστευτα.
Ήθελα και ... κολπάκια!
Για να μην τα πολυλογώ, κάποια στιγμή σηκώνω το πόδι μου και πάω να το περάσω πάνω απο το κεφάλι ενός που βαρούσε παλαμάκια.....
Ξαφνικά νιώθω το σταθερό πόδι να μην είναι τόσο σταθερό και να πηγαίνει προς τα μπροστά χωρίς να μπορώ να ανακόψω την πορεία του :))

Και ενώ το σώμα μου είχε μια προδιαθεση να φάει μια ιστορική τούμπα, παρόλα αυτά καταλαβαίνω ότι κάποιος με κρατά.
-Είσαι καλά ρε φιλαράκι; μου λέει.
-Όλα καλά του απαντώ, και συνεχίζω αμέριμνος τον χορό.

Όταν καθόμαστε με πληροφορούν ότι αυτός που με έσωσε από το πέσιμο (βούτα, σαβούρα, πλάγιασμα όπως θέλετε πέστε το), ήταν ο τύπος του είχε το τουμπερλέκι και εκείνη την ώρα επειδή έδινε τον ρυθμό είχε και τον προβολέα πάνω του.....
Μου είπαν ακόμη ότι ο τραγουδιστής έκανε μια μικρή παύση και με κοιτούσε...

Φυσικά δεν ήμουν σε θέση για να τα αντιληφθώ όλα αυτά. Ευτυχώς.

Άρα η σωστή απάντηση το παιχνίδι είναι η 3.
Δόξα και τιμή στην Έρη και στον Άδη που μαντέψανε σωστά!!

Να πώ μόνο ότι το 1 πήγα να το κάνω αλλά ήταν σε ένα γάμο και όχι σε μπουζούκια. Το 2 είναι κατόρθωμα από ένα φιλαράκι. Και τέλος το 4 δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να το κάνω ποτέ.

Αυτά τα λίγα...
Ελπίζω να το διαβάσατε όλο το κείμενο :)

Καλό βράδυ

Κωνσταντίνος Ο Κλέφτης

Πριν μέρες, κατά την διάρκεια "βόλτας" μου σε άλλα blogs πέρασα και απο το κοτσάνι..
Εκεί η trol έχει βάλει ένα φοβερό κατ' εμέ τραγούδι να παίζει....

Φυσικά το έκλεψα και το βάζω και στο δικό μου blog να παίζει...

Μην φρικάρετε..Δεν είναι μπουζούκι, ούτε ροκιά....